Verbinding als enige redding!

Mijn excuus is, dat ik veel te jong was om 50 jaar geleden goed te begrijpen wat Dr. Martin Luther King Jr. wérkelijk zei. Mijn onbegrip richt zich op alle media en op alle opleidingen die het gedachtegoed van King niet tenminste jaarlijks met nadruk hebben uitgedragen.

Soms denk ik, als Dionysisch pessimist enerzijds en als levensgenieter anderzijds, dat we de laatste 20 á 30 jaar echt niets hebben gedaan aan verbinden (waar King voor stond). Nog sterker, we hebben echt alles gedaan om de verschillen groter te maken en te benadrukken. Dat is dom en kortzichtig. Heel dom.

Wij mensen zijn kuddedieren; of je het nou leuk vindt of niet. Dat betekent dat we graag in een groep leven die redelijk gelijk gestemd is en net genoeg van elkaar verschilt om elkaar te kunnen herkennen en erkennen. Maar wat doen we? We maken heel veel kleine kuddes. En al die kleine kuddes benadrukken de enorme verschillen met andere kuddes. Dat heeft tegenwoordig namen als identiteitspolitiek, marketing, nudging en wat al niet meer. En het is zóóó dom. Je verspilt energie aan het benadrukken van de verschillen (niet waar politici?) en je manoeuvreert jezelf in een positie waarbij je met goed fatsoen voor je eigen geloofwaardigheid niet meer ‘terug kunt’ naar samenwerking of barmhartigheid.

Wat gaan we er aan doen? Wat mij betreft komt er een verbod op oneliners en alles wat daar op lijkt zoals kretologie van politici, Twitter, Facebook, referenda, haat imams, discriminatie en wat al niet meer. Vervolgens stopt iedere ‘richting’ met het vragen om respect, begrip, erkenning en ‘accepteer me zoals ik ben (of we zijn)’. Voortaan hebben we vooral begrip voor diegenen die verbinding zoeken en wel doordacht hun mening vormen en dat uitspreken in goed Nederlands. Schreeuwers doen niet meer mee. In de rede vallende interviewers doen niet meer mee. Kijkcijfer gerichte praat programma’s doen niet meer mee. Kranten en andere media verbieden zichzelf om wervende koppen boven artikels te zetten.

Met iedereen die dat onderschrijft ga ik graag in debat. Ga ik graag een vergelijkend gesprek aan. Dat mag gerust heel stevig, maar níet zonder kennis en het mag niet dogmatisch en niet schreeuwend zijn. Het heeft bovendien altijd als doel het zoeken van een verbinding. Een verbinding die alleen maar lukt wanneer we er allen (!) beter van worden. Dat heet denken en praten volgens de Gulden Regel.

Het houden van goede gesprekken lukt alleen maar wanneer de wil er is om te verbinden. Daarvoor moet je tenminste kunnen luisteren (wat iets anders is dan aanhoren) en accepteren dat je in vele gevallen éérst kennis op moet doen alvorens je te laten horen…….. Waarbij kennis iets heel anders is dan koppen lezen, diploma’s halen of media bekijken cq beluisteren. Het gaat dan om verwonderen, verdiepen (!!!), samen bespreken en nog eens goed nadenken. Daarna, zeker niet eerder, zal je merken dat mensen naar je willen luisteren. Zekere wanneer je verbinding zoekt in plaats van ‘om erkenning’ vraagt voor jouw eigen ‘mening’.

Mag jij dan geen eigen mening hebben? Wil je een eerlijk of een diplomatiek antwoord? Het diplomatieke antwoord is ‘Ja, mits je bereid bent eerst kennis op te doen en er vervolgens over te praten en te denken vanuit de gedachte van verbinding en het toepassen van de Gulden Regel’

Rob Franse, 4 april 2018

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *