Lentelieren

Lentelieren is iets prachtigs. Iets ondefinieerbaars wat beslist heel goed voelt. Iets wat je plotseling blijkt te doen zonder er over na te denken. Dat op zich is al mooi. Het voelt licht, luchtig, lichtvoetig, ruimte gevend en vraagt om meer. Je doet het lekker overal maar vooral in de achtertuin, op het balkon of op een terras. Je doet het alleen maar soms ook samen. Lentelieren laat alles er beter uitzien en dan vooral jonger en frisser. Alles lijkt een belofte. Een lichtvoetige belofte.
Moet het woord lentelieren in de Dikke van Dale? Helemaal niet. Nergens voor nodig.

Moeten we er een projectgroep voor oprichten? Beslist niet.
Moet je überhaupt iets met lentelieren? Nee. Dat is nu juist het mooie.
Kun je het dan tegenhouden? Ik in ieder geval niet. Nooit gekund ook.
Gaat het vanzelf over? Ja, helaas. Maar daar moet je vooral niet over nadenken.
Kun je samen lentelieren? Zeer zeker. En op meerdere manieren.
Is er een verleden tijd van lentelieren? Helaas, ja.
Is lentelieren besmettelijk? Ja. Het wordt overgebracht van mens op mens en soms ook van dier op mens. Het kan zelfs epidemische vormen aannemen.

Weet je wat ik de mooiste manier van lentelieren vind? M’n eigen gelentelier. Ongestoord.

Kortom: Ik wens jou de lentelieris toe. Lekker.

Rob Franse, 7 maart 2018

3 gedachten over “Lentelieren”

Laat een antwoord achter aan servaas Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *