We degenereren wel héél snel…

Getroffen door de krantenberichten “Op 7 jarige leeftijd 30% minder spierkracht dan de vorige generatie” en “Jaren bezig met A-diploma” ben ik wat verder gaan lezen. Dat is schrikken! En dan heb ik me beperkt tot de kranten van de afgelopen 2 weken…….

Vooropgesteld moet worden dat er binnen iedere generatie grote verschillen bestaan en dat een gemiddelde eigenlijk niet bestaat. Maar toch…..

Laat ik het eens houden bij wat ik zelf in 60 jaar heb meegemaakt en beginnen bij mijn grootouders. Mijn grootouders waren oersterke mensen, zijn over de 90 jaar oud geworden en konden ook op hoge leeftijd nog zeer goed lopen, tillen, huishoudelijke klusjes doen etc. In hun jeugd groeiden ze op met de benenwagen. Bijna alles deden ze lopend; boodschappen, huishouden, naar het werk gaan…… Mijn ouders liepen ook nog veel. Ik kan me herinneren dat vader op de fiets naar het werk ging -na de kolenkit gevuld te hebben- en moeder de wasketel zelf op het fornuis zette. Als klein kind liep en fietste ik veel. Logisch, we hadden immers geen auto. Maar dat zou snel veranderen rond 1965. Niet alleen kwam er een auto, maak ook een TV , gemakkelijke stoelen en zelfs luie tuinstoelen. Na 1970 ging het steeds sneller: Van hangende patatgeneratie tot achterbankkinderen. Van kinderen opvoeden tot kinderen wijs maken dat ze prinsjes en prinsesjes zijn. Van accepteren dat je kind naar een school en een sportclub ging tot op hoge poten eisen dat je kind op een bepaalde school en in een bepaald team kwam (dat laatste heb ik rond het jaar 2000 in een paar jaar tijd zien veranderen). En zitten. Steeds meer zitten.

Waar heeft dat alles ons gebracht? In ieder geval zien we bij gemiddelde (….) kinderen minder spierkracht en een mindere motoriek (ik laat obesitas maar even buiten beschouwing). We zien bij de groep jong volwassenen veel meer burn-outs. Je kunt je niet altijd verstoppen in gaming of op festivals; er is ook zo iets als een echte (en soms harde) wereld waarin je geen prinsesje blijkt te zijn (wat je ook doet via Facebook of Whats App). Volwassenen blijken steeds slechter bestand tegen het feit dat de wereld onzekerder wordt, met als meest trieste voorbeeld de Verenigde Staten waar in sommige steden meer dan 25% van de bevolking verslaafd is aan opiaten en andere enge pijnstillers; het sterftecijfer onder blanke Amerikanen loopt geheel tegen de wereldtrend in op! Ouderen tenslotte vereenzamen in grote getale (maar wonen wel steeds meer zelfstandig…. Hoera ?)

Of ik ergens urgentie bespeur om iets te doen aan deze degeneratie? Neen, eerlijk gezegd niet. Her en der wordt veel geschreven over een steeds angstiger wordende samenleving, een tweedeling, individualisering, gebrek aan fysieke en mentale kracht en schijnwerelden. Maar acties? Actieplannen?

Verander de wereld en begin bij jezelf. Maar wat doe ik er aan? Wat doe jij er aan? En waar aan? Soms hoop ik stiekem op het uitvallen van het complete internet en alle digitalisering; misschien wel op het uitvallen van alle elektra. Gedurende een langere tijd. Dan zullen we wel moeten! Wat we dan moeten? Om te beginnen fysiek ontwikkelen: Spierkracht, uithoudingsvermogen en fijne motoriek. Vervolgens samenleven en samenwerken: Zaken als echt luisteren en praten inclusief de momenten die je niet bevallen, de momenten waarop je kritiek krijgt en de momenten van verveling. Je weer leren aanpassen aan anderen. Samen fysiek werk doen. En ten slotte (weer) leren omgaan met onzekerheid en het niet direct weten wat er elders op de wereld gebeurt. Het zou dan zomaar eens kunnen zijn dat velen van ons zich, na een periode van gewenning, veel beter voelen dan ooit tevoren.

Zo teruglezend kom ik tot de voorzichtige conclusie dat al het “gemak” waar we ons leven steeds meer mee doordrenken, ook ernstige keerzijdes heeft. We putten ons uit om aan al het gemak mee te kunnen doen. Met als effect dat velen de race aan “het meedoen” verliezen. En dat diegenen die de race wel volhouden straks eenlingen zijn mét vluchtgedrag maar zónder kracht.

Wat doe ik er aan? Wat doe ík er aan? Ik denk dat ik eerst maar een beetje ga tuinieren; gewoon, met m’n handen. Misschien wel samen.

Rob Franse, 18 juli 2017

6 gedachten over “We degenereren wel héél snel…”

  1. DE natuur heeft een duidelijk principe… Use it or lose it… Dat gaat ook gelden voor ontwikkelingen als kunstmatige intelligentie en zo!

      1. Daar is alle reden voor: de hersenen worden wel gezien als een spier die zich in een bepaalde richting heeft ontwikkeld (“Denkspier”). Als die dan ook nog een substantiele achteruitgang vertoont in gewicht…..

  2. wat je schrijft klopt volgens mij, maar anderzijds is de afgelopen 150 jaar de GEMIDDELDE levensverwachting verdubbeld.

    1. …..waarbij wel bedacht moet worden dat die toename voor een belangrijk deel is te danken aan aanzienlijke afname van de kindersterfte.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *