Ooit werkte ik samen met een zeer gelovige Christen en een overtuigde Jood. De zeer Christelijke dame heeft me ooit aangesproken op mijn vloeken. Ik heb haar aangehoord en sindsdien heb ik, in ieder geval in haar nabijheid, nooit meer gevloekt. Rond het overlijden van haar moeder heeft ze meer over haar geloof verteld. Indrukwekkend. Veel respect van mijn kant. De Joodse collega heeft mij meer geleerd over Jood zijn dan ik uit mijn geschiedenislessen ooit heb geleerd. Zonder dat hij ooit iets vertelde over vervolging of discriminatie. Met respect.
De Christelijke dame heb ik nooit gezien met een kruis of welke uiting van haar geloof dan ook. De Joodse collega heb ik nooit gezien met een keppeltje op (ofschoon ik wist dat deze in zijn bureaulade lag). Zelf heb ik, als niet kerkelijke, mijn haar pas laten groeien (en uiteindelijk in een staart gebonden), op het moment dat ik geen direct klant contact meer had.
We hadden en hebben veel respect voor elkaar. En voor elkaars geloof of ongeloof. Toch meenden wij dat pas te tonen wanneer de ander daar om vroeg. Niet eerder. Niet aan collega’s, laat staan aan klanten. Het respect voor elkaar is alleen maar gegroeid.
Ooit ben ik schoolbestuurder geweest. Op een montessori basisschool. Ik probeer me nu, 20 jaar later, te verplaatsen in de schoolbestuurders uit ’t Gooi. Ik geloof dat ik u, wanneer u bij mij was gekomen met uw voornemen, bovenstaand praktijkverhaal had verteld….
Ik had u bovendien de vraag gesteld die ik mezelf altijd stelde in klantcontact: “Kan ik me zo kleden? Zo kappen?”. Ik ging zo ver dat ik mijn kostuum en das aanpaste aan mij klanten van die dag. Wellicht wat overdreven, maar toch. Ik vond die klant belangrijker dan mijzelf.
Ik zal de laatste zijn om te beweren dat u fout bent. Wie ben ik. Wat is mijn waarheid waard. Wat is mijn waarheid meer waard dan de uwe. Ik zou u aanspreken op het docent zijn en de vraag stellen hoe belangrijk neutrale uitingen, op welke manier dan ook, in deze tijd naar jonge kinderen zijn.. …….
Ik wens u dan ook het vermogen toe om over uw eigen schaduw heen te springen. Met alle respect voor uw geloof. En met alle respect voor de kinderen in de klas wiens schaduwen nog voor hen liggen.
Leven is dansen met omstandigheden. Leven is leven en laten leven. Opvoeden gaat om liefde en aandacht met kracht. Daarbij kunnen uitingen in uiterlijk of gedrag die kracht vaak meer afbreuk doen dan dat deze toevoegingen kan doen aan die kracht.
Ik wens u dan ook veel kracht toe. Want kracht is iets moois. Kracht is iets wat kan verbínden.
Rob Franse, 12 april 2016