Sinds 2013 is oud worden weer eng! Dus hebben we nu “angstgeld”

En waarom vinden velen oud worden eng? Vanwege gebrek aan zorg en vanwege twijfel over voldoende inkomsten.

Was dat voor die tijd dan niet zo? Neen!

Maar we moesten toch bezuinigen? Ja.  Maar ik vrees dat zelfs dat niet lukt. De bezuinigingen, vooral op de zorg, doen vele mensen minder consumeren en investeren. Men bespaart. Dat spaargeld is voorlopig volkomen dood geld, vermoedelijk in een veelvoud van het door de overheid bespaarde bedrag. Ik durf dat spaargeld zelfs angstgeld te noemen. Geld wat je letterlijk wegzet uit angst om straks te weinig zorg te krijgen. En dan hoop je middels wat extra geld zelf zorg in te kunnen kopen. Je hoopt het niet nodig te hebben, maar je durft het niet uit te geven.

Maar zelfs met genoeg geld kun je je afvragen of je wel voldoende zorg zult krijgen. Waarbij voldoende een verdomd lastig begrip is natuurlijk. Wat wil je, in ons mooie Nederland, na een leven hard werken namelijk zeker weten? Dat er mensen (!) zijn die naar jou omkijken wanneer dat nodig is. En nee, dat is niet op te lossen met mantelzorgers. Dat is een waanzinnige illusie. Wat je ook geïnvesteerd hebt in je relaties (partner, kinderen, vrienden etc.), je zult zien dat ze, wanneer je ze nodig hebt, niet beschikbaar zijn. Niet uit onwil, maar omdat ze ver weg wonen, druk zijn met andere zaken, zelf een zwakke gezondheid hebben of wat dan ook. Bovendien, en dat is cruciaal, je hebt die relaties niet opgebouwd om je luier te verschonen!

Wat je wilt is een verzorgende, bij jou uit de buurt, die naast de echte medische zorg al die andere dingen doet die jij zelf niet meer kunt (wat op zich al erg genoeg is). Iemand die aandacht voor jou heeft en lief voor je is. Die vervangen kan worden door een even goede collega. En als het helemaal niet anders kan dan wil je in een tehuis wat bij jou past. Wederom met menselijke verzorgenden die een beetje tijd voor je hebben!

Ellendige verhalen hierover kun je de laatste tijd overal lezen en horen. Ik ga ze niet herhalen. Dus verder met het andere probleem van ouder worden en dat is dat er wel eens verdomd veel jaren kunnen zitten tussen je laatste salaris en je overlijden. Heb je daarvoor voldoende middelen (pensioen, AOW, spaargeld,……..) opgebouwd? Ook bij deze lage rente? En deze rare aandelenmarkt? Lukt het je überhaupt om tot de officiële pensioendatum door te werken? Ben je voor die tijd misschien al door je baas “bedankt”? Redt je het fysiek en psychisch nog wel?

Met mijn financiële achtergrond kan ik jou vertellen dat het voor 95% van de bevolking niet doenlijk is om tijdig voldoende kapitaal op te bouwen voor deze 3 zaken (zekerheid van goede zorg, noodgedwongen eerder stoppen met werken en  pensioen tot ongeveer  je 95e). In ieder geval niet individueel. Dus (!!) moet het collectief gebeuren. En het aardige is dat wanneer je dat collectief doet je de risico’s spreidt. En doordat je de risico’s spreidt hoef je veel minder geld weg te zetten. Dat betekent dat je geld overhoudt wat je kunt consumeren of investeren. En dat is goed voor de economie. En voor de werkgelegenheid (werk voor verzorgenden?).

Plotseling realiseer ik me dat dit meer dan een eeuw geleden al eens eerder, en met succes, gedaan is. Ik denk dan aan Raiffeisen (voorloper van de RABO) en aan onderlinge verzekeringsmaatschappijen. En zelfs aan de rijksoverheid.

Dus wat levert mijn plannetje op?

  • Betere zorg
  • Betere oude dag
  • Minder angst
  • Veel meer geld van spaarrekening naar de economie
  • Meer werkgelegenheid
  • Minder ellende bij mantelzorgers
  • Meer belastinginkomsten

En dat is heel veel meer “rendement” dan stomweg lastenverlichting van zegge 5 miljard voor werkenden (die dat geld wellicht ook weer dood maken door het op spaarrekeningen te zetten).

Hebben hunnie in de politiek het nou niet begrepen of ben ik zo dom?

Daar komt het volgende nieuwe fenomeen bij: De tijd van schaarste is over, net als de tijd van het nut van verder toenemende efficiency. Die lijn is gepasseerd! Daarvoor in de plaats hebben we een toenemend probleem van enerzijds vele mensen die het veel te druk hebben en anderzijds mensen die “zich niet meer nuttig voelen” (vrij vertaald: geen of te weinig werk hebben). Misschien is deze problematiek  wel iets om te combineren met de oplossingen die ik noemde bij een andere aanpak van het ouder worden………

En stel nu eens dat we dit uitvoeren en dat ik het financieel fout heb. In het ergste geval hebben we dan een wat verder oplopende overheidsschuld. Ik geef toe dat je daar niet echt blij van wordt. Maar daar staat héél véél tegenover waar we wél blij van worden.

Denk daar maar eens over na………. Dan ga ik nog een artikel schrijven over werken en (pré) pensioen.

 

Rob Franse, 7 april 2016

Eén gedachte over “Sinds 2013 is oud worden weer eng! Dus hebben we nu “angstgeld””

  1. Eens. Ik verkeer in mijn 69-e levensjaar in uitermate gelukkige omstandigheden qua pensioeninkomen, huisvesting plus een uitgebreide familie- en vriendenkring. Maar de vragen die je stelt stel ik mij ook geregeld.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *