Ik probeer te begrijpen, vanuit verwondering……. Maar werkelijk begrijpen doe ik niet.
Ja, ik ken Keulen. En zeker het station en het plein. Ik heb daar bier gedronken een paar jaar geleden. Niets mis mee. Net zo goed als ik Parijs goed ken. Ik zal daar een keer of tien geweest zijn. Ook niets mis mee.
Keulen is niet te vergelijken met Parijs. Niet als stad, maar ook niet voor wat betreft het gebeuren aldaar. In Keulen moet je spreken over rapaille. Heel eng en bedreigend rapaille. 1000 man??? In Parijs heb je het over terroristen. 10 man???
Wat mij nu vooral opvalt is dat ik mensen, zelfs mensen die altijd en overal begrip voor hebben gehad, nu hoor zeggen: Er uit! Wie je ook bent, wegwezen!
En dan wordt het eng. Heel erg eng. Iedereen die iets weet van onze historie, van fascisme, van nationalisme en van populisme zal het met me eens zijn. Dit is een lont in een kruitvat wat plotseling vele malen groter geworden is. Want dat kruitvat vult zich plotseling ook met mensen die helemaal niet in dat kruitvat willen zitten. Maar wel heel verontrust en boos zijn. Ja, zo werkt het menselijk brein; en de Maslow piramide.
Je moet dus heel erg hopen dat Frau Merkel en alle verantwoordelijken in Duitsland bijzonder daadkrachtig optreden tegen dit rapaille. Zelfs wanneer dit niet helemaal binnen de wetten valt (!!!). Waarom ik dat hoop? Omdat het alternatief onherroepelijk zal leiden tot bezorgdheid, onrust en woede. En die woede zoekt een uitweg. En die uitweg zal bij de meesten mensen liggen in de bescherming van (hun) vrouwen en kinderen. En op dat punt verdwijnt alle redelijkheid. Met alle gevolgen van dien. Met alle gevolgen van dien…….
Bij jou niet? Ik vraag het me af. Ik beschouw mezelf als een heel redelijk mens. Maar wanneer ik m’n vrouw en kinderen niet meer kan beschermen? En ik een vermoeden heb van de daders? Die ongestraft blijven? En wat dacht je van de gemiddelde moeder. Ik weet dat moeders kunnen veranderen in tijgers wanneer hun kinderen in gevaar zijn. En hoe!
Even terug naar het begin. We laten al eeuwen lang mensen binnen van verschillende afkomst en met verschillende geloven. Daar is heel Europa op gebouwd. Na een zekere periode weten de meesten zich aan te passen aan ons democratische stelsel met onze normen en waarden. Dat gaat niet vanzelf. Van beide kanten is daar veel energie voor nodig. We hebben begrip wanneer niet alles in één keer lukt. Dat is een zelfde soort begrip als wat we hadden en hebben voor de autochtonen die in verzet kwamen, bijvoorbeeld tijdens de Franse revolutie. Beide kanten moeten zich blijven aanpassen met als beloning een leven in vrijheid! Met een gerede kans op welvaart.
Het lijkt waarachtig op het opvoeden van kinderen. Iets wat je doet met liefde, kracht en aandacht. En soms moet je je zeer krachtig opstellen. Dat is je plicht. Anders krijg je onmogelijke kinderen. In het uiterste geval zijn er zelfs moeders die hun eigen kinderen aangeven. En dat doen ze niet lichtzinnig!
Indien Frau Merkel inderdaad Mutti Merkel is en het wil schaffen, dan hoop ik dat ze zo optreedt als de zojuist genoemde moeders.
Een mens is een lerend wezen. Laten we hopen dat dit voor politici in heel Europa ook geldt. En dat ze dus niet “posities” innemen, maar dat ze voor het moment al hun partijpolitieke meningen opschorten en samen tot oplossingen komen. Wellicht gesteund door de media (dat zou ook mooi zijn).
In tijden van nood, en daar zitten we nu in, vergeet je voor dat moment een heleboel eigen belangen en meningen om daardoor orde op zaken te kunnen stellen. Wederom zoals de eerder genoemde moeder.
Dus wie dat rapaille ook is, wat hun afkomst, status of geloof ook is, hoe moeilijk ze het ook hebben: Pak ze op, straf ze gepast en geef een keihard signaal af dat dit het minimale lot is wat een ieder (!) te wachten staat wanneer hij of zij zich zo misdraagt. En diegene die dat dan discriminatie durft te noemen, of een gebrek aan begrip, moet maar eens nadenken over zijn of haar eigen verplichtingen ten opzichte van welke rechten dan ook.
Met grote zorg,
Rob Franse, 5 januari 2016