“If the going gets tough, the toughs get going”
En dat hebben we al vaak genoeg bewezen.
- We hebben sinds 1945 geen oorlog meer in West Europa
- De Rijn is geen dode rivier meer (wat in 1970 nog wel zo was)
- We hebben de koude oorlog achter ons gelaten (De muur viel in 1989)
- We hebben zeer veel ziektes onder controle
- Veruit de meesten van ons leven hun hele leven al in vrede en welstand
- ………………………………vul maar in
Dat geeft wat mij betreft genoeg vertrouwen in ons als mensen om ook de huidige uitdagingen aan te kunnen. Precies wat ik zeg: in mensen. En niet zo zeer in organisaties. Ja, denk daar maar eens over na………
Wij zijn als mensen steeds individualistischer geworden. En in een complexere en internationalere maatschappij betekent dat meer regels en meer bureaucratie. Dat voorkomt willekeur. Dat brengt ons allemaal de mogelijkheden om zelf ons eigen leven zo prettig mogelijk in te richten.
Maar ergens is dat niet helemaal goed gegaan. Zijn we misschien wat te individualistisch geworden. Is de bureaucratie uitgegroeid tot een draak. Hebben we allemaal zo onze eigen mening en onze eigen belangetjes. En daar zullen we iets mee moeten om de uitdagingen van nu en straks het hoofd te kunnen bieden. En dát moeten we willen omdat we erg veel waarde hechten aan onze huidige manier van leven. Dat willen we tenmínste in stand houden. Voor onszelf en ons nageslacht. En misschien is het dan wel zo dat we “het” niet meer allemaal kunnen overlaten aan “de overheid”.
Ook dat is iets om eens over na te denken. Misschien kom je dan wel op het punt uit dat overheid en andere organisaties wat minder vanuit de organisatie gaan denken en wat meer vanuit de mens. En dus niet de mens als “klant” maar de mens en de manier waarop hij of zij als mens (!) richting geeft ín (!) de organisatie……….Dus niet “klopt dit met de regels en de targets” maar “klopt dit met wat ik als mens wil”. “Klopt dit met mijn dromen?” Mensen hebben dromen en passies; organisaties hebben regels en doelstellingen…..wat al snel tot onverschilligheid kan leiden…….
Je kunt een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft voortgebracht. En logica, of regels, brengt je wel van A naar B maar verbeelding en verwondering brengt je overal.
De laatste dagen heb ik in een drietal artikelen (Dom, Uitdagingen en We kunnen het wel) proberen aan te geven waarom ik denk dat we op vele vlakken dom bezig zijn. Maar ook heb ik proberen te zeggen dat we voor uitdagingen staan die de moeite van het aanpakken waard zijn. En dat we dat als mensen (!) kunnen.
Daarover schrijf ik na de kerstdagen verder. Vanuit verwondering en met liefde, aandacht en kracht.
Maar straks dus eerst de kerstdagen. En natuurlijk met een kerstverhaal J
Rob Franse, 10 december 2015