Journalisten zijn verkopers en politici zijn managers

Helaas. En het geldt natuurlijk niet voor iedereen maar toch……

Of ik dat erg vind? Ja. Waarom ik dat erg vind? Omdat ze doen alsof ze een objectieve journalist zijn of een betrokken politicus. En ik helaas tot de slotsom moet komen dat echt nergens een objectief beeld te vinden is van het dagelijkse nieuws.

Hoe ik tot die mening kom? Wel, ik heb gedurende een halfjaar intensief het nieuws gevolgd via NOS.nl, NU.nl, het AD, de NRC, de Volkskrant, Elsevier, het FD, De Correspondent en The Optimist Daily. Naast flink wat achtergrondinformatie uit andere bronnen. En ja, dat is een opgave en kost veel tijd. Maar het is wel erg interessant om te doen.

De meest opvallende zaken?

  • “We” zijn bang om zaken te missen. En dan vooral zaken als “tank rijdt over personenauto”, “Sesamstraat wordt om zeep geholpen”, “Gordon aangereden op vakantieadres” en “we zijn uit de recessie”.
  • Daar spelen de verkopers (journalisten) op in. Lekker snel, uit z’n verband gerukt, bij voorkeur gechargeerd weggezet en getrokken richting de schandaal sfeer. Met een dubieus maar lekker bekkend cijfer uit een of ander uit z’n verband gerukt onderzoek
  • Wanneer een bericht al iets genuanceerder is, dan lees je dat pas op pagina 36 in een heel klein kolommetje. Maar dan is de sfeer al gezet!
  • Politici passen zich hier feilloos op aan. Vooral je kop niet boven het maaiveld uit steken, eerst kijken wat willekeurige onderzoeken beweren over wat kiezers vinden, je mening verpakken in maximaal 144 tekens en vooral zonder een achterliggend idee.

Zijn er dan geen goeie of heel goeie artikelen? Jazeker wel. Maar dat zijn bijna uitsluitend wat grotere artikelen, meestal verstopt in een bijlage. Artikelen waarvoor we geen tijd willen maken. En: Ze gaan zelden tot nooit over het dagelijkse nieuws. Wie die artikelen plaatsen? Wel, eigenlijk alle bovengenoemde media wel. De ene keer doet de één het beter, de andere keer de ander.

Hoe nu verder?

Wel, ik lees inmiddels kritischer. Veel kritischer. En ik sla vooral heel veel dagelijks nieuws over. Meestal is het niet meer dan waan van de dag. Een mooi voorbeeld zijn discussies over nieuwe wetten. Veelal breed uitgemeten, waarbij een enkele groep die het slecht treft op de voorgrond gezet wordt. En wanneer de wet eenmaal definitief door de kamers is dan valt daar, wederom pas op pagina 36, slechts summier iets over te lezen (in het beste geval).

Wat ik jou zou adviseren? Hoe en wat moet je lezen? Wees kritisch, beperk je en lees achtergronden en grote denkers. Helaas ken ik geen enkel medium wat dagelijks nieuws objectief brengt……………………..

En ik ben lid geworden van Nexus, de club van Rob Riemen. Om beter te leren denken; met meer achtergrond en kennis. Nexus betekent trouwens verbinding. En dan vooral verbinding op de gebieden “Bildung” en “Cultura Amici”. Dat laatste betekent bewerking van de geest.

Of ik een suggestie heb op welke politicus je moet stemmen? Neen, gewoon omdat ik het niet meer weet. Ik hoor, althans in de politiek, niemand meer met grote ideeën. En dat vind ik logisch. Wat moet je heden ten dage als grote denker in de politiek? In het beste geval wordt je door de media genegeerd.

 

Moet je mijn artikelen dan wel lezen? Ik denk natuurlijk van wel. Niet omdat ze altijd objectief zijn. Of omdat ze door een groot denker zijn geschreven. Maar wel omdat ze oprecht en met (zelf)spot geschreven zijn. Vaak met een vleugje humor. Dat geldt zowel voor de belevende als voor de meer beschouwende artikelen. En ze prikkelen, naar ik hoop.

En wanneer je uitsluitend blije berichtjes in korte tekstjes wilt lezen dan kan dat inmiddels ook. Sinds kort heb ik een Facebook pagina: Robbert Franse (Blije Prikkels). Daarop probeer ik dagelijks iets te schrijven wat mij in ieder geval blij maakt op die dag. En ik hoop jou ook.

 

Rob Franse, 6 november 2015

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *