Reorganisaties en gezondheids-drama’s

Ik zit nog wat confuus voor me uit te staren, terwijl ik probeer de eerste letters op papier te krijgen. Weer een flinke groep mensen, in dit geval oud collega’s, die “niet geplaatst” zijn na de laatste reorganisatie. Mijn gedachten gaan terug naar al die reorganisaties die ik in het verleden zelf heb mee mogen maken. Bijna altijd was er een ellendig gevoel omdat het altijd voor een aantal mensen verkeerd uitpakte. En dat gevoel heb ik nu, op afstand, weer.

Best gek eigenlijk. De laatste weken werd ik geconfronteerd met meerdere vervelende effecten van reorganisaties bij vrienden, kennissen en familie. En bij diezelfde groep gebeurde er ook op gezondheidsgebied vrij veel misère. Je leeft mee, probeert begripvol te zijn en soms kun je zelfs behulpzaam zijn. Maar waarom de ene situatie zo veel meer in je kop blijft hangen dan de andere situatie is niet altijd verklaarbaar. Het heeft, denk ik, vooral te maken met het maken van associaties. Dus met het triggeren van iets vergelijkbaars wat je ooit zelf hebt meegemaakt.

Ik vraag me af welk nut deze associaties hebben, ofschoon ik weet dat het soms gewoon zo is als het is. Maar in deze situatie denk ik het te begrijpen. Het ene “nut” is het verder verwerken van zaken die ik kennelijk nog niet helemaal verwerkt heb. Het andere “nut” is dat je een draai maakt naar je ratio. En die ratio leert mij dat bijna iedereen na gezondheidsellende en/of reorganisatiedrama’s er uiteindelijk sterker en vaak beter uitkomt. Dat heeft te maken met je relativeringsvermogen en met je vermogen om niet bij de pakken neer te gaan zitten, maar nu “eindelijk” en “echt” je tijd te gaan besteden aan die dingen die er voor jou echt toe doen.

Maar getver…., je moet eerst wel door veel ongevraagde ellende heen.

Dus deze keer geen positieve draai? Geen energie opwekkende uitspraken? Geen verrassende oplossingen? Neen. Soms moet je boos zijn en uithuilen. Dat ruimt een beetje op. En je weet zelf wel dat er ergens aan het eind van die tunnel………. Maar dat is voor straks.

Voor nu heb ik niets anders te bieden dan een brede schouder en een paar oren. Waarschijnlijk heb je die zelf ook wel ergens in de buurt. Maak er gebruik van!

 

Rob Franse, 9 juni 2015

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *