Ja, ook ik ben soms somber. Maar meestal niet lang!

Onlangs werd mij, naar aanleiding van mijn blog, gezegd dat het gewoon niet kan dat ik altijd maar weer een positieve insteek heb. “Jou kennende weet ik dat je ook je sombere momenten hebt. En je twijfels…..Die kant zou ik ook wel eens willen lezen”. Daar moest ik over nadenken. En als zo vaak is het antwoord niet zo maar gegeven.

Op deze mooie Pinksterdag, na een paar uur in de tuin doorgebracht te hebben, ben ik ook meer geneigd om te beschrijven hoe mooi mijn tuin wel niet is. Hoe lekker het eten gisterenavond was. Hoe mooi de Meursault eergisteren was. Wat een mooie plannen ik wel niet heb. Wat ik de laatste week geleerd heb van en over Machiavelli.

Daarom terug naar gisteren, begin van de middag. Ik had in redelijke vaart een drietal kranten gelezen en werd daar niet vrolijk van:

  • “NS beschouwde HSL-lijn als pure geldmachine”. Echt waar; men wilde de kaartjes zo duur maken dat er lekker weinig reizigers kwamen zodat je lekker weinig treinen hoefde aan te schaffen. En dat vertel je dan ook nog met droge ogen.
  • “Burger betaalt gelach van avontuur met ABN AMRO”. Wat een onzin titel. Er is nooit sprake geweest van een avontuur maar van een hoogst noodzakelijke redding. En wat mij daarnaast stomweg pijn doet is dat we niet meer trots kunnen zijn op een global player die met ons bedrijfsleven kon optrekken, ook in het buitenland.
  • “Regels en hervormingen bedreigen gezondheidszorg”. Tsja, dat wist ik al. Maar, let op, het is de beroepsorganisatie van accountants die dit schrijft in een open brief aan de kamer. En dan heb je een kabinet wat “trots is” op de ingezette veranderingen……
  • Internationale topmannen van grote financiële instellingen instellingen roepen: “overheid, houd ons vast, anders begaan we ongelukken”. Het klinkt wellicht vreemd, maar eigenlijk moet je zeggen dat deze mannen applaus verdienen. Eindelijk een stukje zelfkennis. Maar hoe treurig
  • “De verslechterende economie doet de aandelenkoersen stijgen”. Een bizarre paradox, hoewel verklaarbaar. Maar een beetje gek zijn we met z’n allen natuurlijk wel

En dan kom ik bij de 2 ergste irritaties:

  • De SVB sluit een zwijgdeal met een zorginstelling met de verplichting tot een positieve tweet door die zorginstelling. Hoe-haal-je-het-in-je-hoofd. Als semi overheidsinstelling. Na alles wat er al gebeurd is.
  • “Schadelijk: De bedrijfseconoom en regelneef vervangt de hoofdingenieur”. Trouwens: Iets vergelijkbaars gebeurt ook op universiteiten. Daar waar dit in Duitsland en de VS niet of veel minder gebeurt. De schrijver van dit stuk is hoogleraar organisatiekunde Mathieu Weggeman. Hij schreef ook het boek: “Leiding geven aan professionals? Niet doen!”

En waarom ergert bovenstaande me mateloos? Omdat een groot aantal mensen in hun stuitende arrogantie maar niet wil leren uit het verleden en niet wil leren van deskundigen. Lekker zelf doen, ik heb de macht!!! En ik word er beter van!!! En ja, dat vele anderen dat vervelend vinden? Of last van hebben?………….

En ik weet niet hoe je deze problemen moet aanpakken. En met mij kennelijk nog vele anderen. Ik mag en kan het niet meer zo oplossen als vroeger op school. Of op het basketbalveld.

Het doet me denken aan de broer van de oude Lion King. Je weet wel,diegene die z’n broer vermoord en hulp zoekt bij de Hyena’s………En ik weet ook nog het einde van die film. Een net volwassen leeuw die boos genoeg is om, na jaren van ellende, met harde hand in te grijpen.

Met harde hand!!!

Ik doe daarom 2 dingen:

  1. Ik probeer te begrijpen wat je hier wel aan kunt doen. Daarom lees ik bijvoorbeeld Nietzsche en Machiavelli.
  2. Ik probeer positief te blijven. Al was het maar om dat negatief zijn stomweg niet helpt. Niemand luistert naar een zich ergerende, verzuurde betweter.

Dus ga ik zo direct weer de tuin in. Mijn prachtige tuin. Stomweg genieten en een beetje klooien. Lekker! Mezelf weer opvrolijken. En daar ben ik best goed in.

Dus ja, ik ben soms best somber. Ja, ik schrijf er deze keer ook iets over. En nogmaals ja, ik heb me aangeleerd om altijd weer de zonnige kant op te zoeken 🙂 .

Rob Franse, 24 mei 2015

Waarom ik overweeg om op Jesse Klaver te gaan stemmen

Snotneus!  Alsmede de toon waar op het gezegd werd, inclusief  een nurkse gezichtsuitdrukking…. Kijk, dan heb je mijn aandacht. “Ce ne sont que des gueux madame” werd in 1566 tegen Margaretha van Parma gezegd toen de lagere edelen met hun smeekschrift kwamen. Uitgesproken door iemand die het beter wist………

Een 29 jarige vader. Multicultureel. Mede opgevoed door een mooi soort opa met kennis. Onderaan begonnen. Enthousiast; misschien wel over enthousiast. En dat slaat wel eens door, bijvoorbeeld richting Rik Baron van Slingelandt. voorzitter van de RvC van ABNAMRO. En met dat doorslaan bedoel ik dan vooral de tone-of-voice.

Ik geloof al sinds 2010 dat de hoogst noodzakelijke veranderingen in ons land moeten gaan komen uit de groep die nu globaal onder de 30 jaar oud is. Daar hoort Jesse Klaver dus bij. Een groep zonder wereld bestormende idealen en dogmatiek. Maar wel gedeeltelijk gevormd sinds en door de crisis van 2007/2008. En nog niet verpest door het over politieke en zeldzaam tamboererende gedrag van vele veertigers die nu politiek de dienst uitmaken. Verfrissend. Misschien is hij ook nog jong genoeg om niet te denken zelf de wijsheid in pacht te hebben, maar ook te luisteren naar deskundige 50-plussers. Ik zal hem graag voorzien van een lijstje.

En dan zijn partij: Groen Links. Een naam die de lading beslist niet dekt. Ik zie het vooral als een partij van intellectuelen wiens sympathie uitgaat naar duurzaamheid, vergroening, menselijke maat en dat alles zonder dogmatiek. Links en rechts zijn woorden die absoluut niet meer van deze tijd zijn. Een verkeerde vorm van hokjes denken. Er zit best een aantal goede ideeën in deze club en ze zijn niet wereldvreemd.

En het komt nog als geroepen ook. Afgelopen verkiezingen heb ik voor het eerst in m’n leven niet gestemd omdat geen van de deelnemende partijen me ook maar bij benadering het gevoel gaf dat ze mijn waarden en normen voldoende invulden. En misschien nog erger: Vele partijen geloof ik gewoon niet meer. En dat hebben ze middels hun gevoerde beleid, alsmede de toon waarop dat gebeurde, nadrukkelijk aan zichzelf te danken.

Tsja, Jesse dus. Geef ik hem een kans? Geven wij hem een kans? Hoe hard hebben we verfrissing nodig? Hoe ontzettend “klaar” zijn we met de huidige politici? Is hij in staat om de menselijke maat terug te brengen? Is hij in staat om werkelijk te zeggen waar het om gaat? Zonder zich al te veel aan te passen aan “de media”? En zonder dom grof te worden?

De komende paar jaar zou het wel eens zo kunnen zijn dat hij denkt en handelt vanuit verwondering en kracht. En nog niet vanuit macht….

En paradoxaal genoeg zou hij wel eens het perfecte tegenwicht kunnen zijn voor liberalen die te ver wegdrijven van de (ontwikkeling van de) mens. Een linkse liberaal dus? Als tegenwicht voor bijvoorbeeld Halbe Zijlstra?

 

Rob Franse, 19 mei 2015