Zoeken, vinden en de piramide van Maslow.

Ik heb al eens geschreven over zoekend. Later schreef ik over vinden. En het blijft me bezig houden.  Eerlijk gezegd komt dat deze keer niet zo zeer doordat ik aan het zoeken ben (en de eerste zaken ook vindt), maar door verkeerde discussies in de politiek en in de media welke compleet voorbij gaan aan onze primaire behoeften.

Maslow stelde destijds met zijn beroemde piramide de volgende volgorde van behoeftes vast:

1.       Lichamelijk/primair

2.       Veiligheid/zekerheid

3.       Sociaal contact/acceptatie

4.       Erkenning/waardering

5.       Ontplooiing

Als (ex) trainer-coach-bestuurder-adviseur-marketeer ben ik me dat natuurlijk altijd bewust geweest. En je zou verwachten dat de politiek en de media dat toch ook zouden zijn. Maar helaas……..

Er loopt al een tijdje een discussie over de beloningen van top bankiers. Ik zou het liever hebben over de veiligheid/zekerheid die ze ons kunnen bieden.

Iedereen in de WW moet vanaf 1 juli ook aangeven (naast 4 sollicitaties of netwerk gesprekken per 4 weken)wat de bijverdiensten zijn. Ook wanneer die nihil zijn. Ik zou het liever hebben over veiligheid/zekerheid, sociaal contact/acceptatie en erkenning/waardering.

De discussie in de gezondheidszorg gaat vooral over regels, PGB’s en routes die een patiënt moet bewandelen. Ik zou het liever hebben over lichamelijk/primair, veiligheid/zekerheid en sociaal contact/acceptatie.

De meest recente discussies in het onderwijs gaan over CITO-toetsen. Ik zou het liever hebben over ontplooiing.

Heel veel jonge mensen moeten blij zijn met de flexibiliteit in arbeid………Maar ook zij willen een stuk zekerheid.

Voorbeelden te over, helaas.

Terug naar zoeken en vinden. Naar een aantal zaken wil je helemaal niet zoeken. Je wilt het gewoon hebben. Dat zijn vooral de onder 1 en 2 genoemden zekerheden op gebied van gezond zijn (en de zekerheid dat je goed geholpen wordt wanneer je iets hebt), veiligheid (dak boven je hoofd, deur die op slot kan etc.) en zekerheid (inkomsten). Platter gezegd: Gezond lijf, acceptabele woonruimte en bestaanszekerheid qua inkomen.

En wat is er de laatste jaren in sneltrein vaart verdwenen? Juist…………..

Ik vraag me af, als in de basis een sociaal liberaal denker zijnde die alle geneugten van de democratie en het kapitalisme erkent (met al haar beperkingen): Is het geen tijd om voor iedereen een basisinkomen te regelen, voor een deel in natura qua gezondheidszorg en huisvesting en misschien wel  gezond basisvoedsel en beweging.

Het zou in ieder geval ongelooflijk veel discussie, administratie en ergernis schelen. En dus geld en menskracht.

Maar waar het vooral om gaat is wat je kunt doen met de vrijkomende energie. Je kunt nu, omdat je basisbehoeftes gegarandeerd geregeld zijn, werkelijk gaan zoeken en vinden. Zoeken en vinden lukt namelijk niet wanneer je in de verkramping zit van de onderste Maslow lagen. Dat heeft de historie voldoende aangetoond.

Nog geen 3 jaar geleden had ik niet gedacht ooit zo iets te schrijven. Maar de wereld verandert echt razendsnel. En het meeste wat ik zie is verstarrend en verkrampend. Vasthoudend aan de verkeerde dingen. Waardoor heel verkeerde discussies plaatsvinden. En de vangnetten zeer snel verdwijnen waardoor energie naar verkeerde zaken gaat.

Ik heb (nu nog) de eerste 4 Maslow stappen goed voor elkaar. Daardoor ben ik nu lekker bezig in stap 5. En ik hoop oprecht dat stap 5 niet alleen mijzelf ten goede komt.

Nog belangrijker vind ik het dat ook alle anderen deze stappen kunnen zetten. Iedereen op zijn of haar eigen manier (we zijn nu eenmaal niet gelijk en zullen dat ook nooit worden).

Helaas gaan de discussies in de politiek en media in hoge mate voorbij aan deze 5 stappen. Het is alsof we zo bang zijn ons deel of onze zin niet te krijgen; alsof we zo bang zijn dat anderen misbruik maken van wat dan ook…….We zijn zo technocratisch bezig, zo de mens vergetend…………

Ik blijf nieuwsgierig, ik blijf geloven in echte veranderingen.

Wie weet wat ik daar aan bij kan dragen

 

Rob Franse, 8 april 2015

Kennelijk zijn we met z’n allen schizofreen. Dat biedt kansen!

In een week die zich kenmerkte door beroerde berichten in de media en slecht weer, gloort er ,zo vlak voor Pasen, toch hoop. Hoop op beter gedrag bij de overheid, bij de politiek, bij werkgevers, bij banken, bij……..bij misschien wel onszelf.

Want we kunnen het wel, samen tevreden zijn. Althans, volgens onderzoek van Motivaction in opdracht van het AD. Volgens dat onderzoek geven we ons eigen gezinsleven een 8,2 (op een schaal van 1 tot 10). En wat zijn de voornaamste redenen om op een 8,2 uit te komen?

1.       Er is een prettige sfeer

2.     . We begrijpen elkaar goed

3.     . We hebben ieder genoeg eigen ruimte

4.       We hebben weinig ruzie of conflicten

5.       We nemen genoeg tijd voor elkaar

Stel je nu eens voor dat we ons op ons werk, wat voor werk dat ook is, en of we nu bovenbaas, onderbaas of ondergeschikte zijn, ons net zo gedragen als in ons gezin. En we dat gedrag ook toepassen in het verkeer, in winkels en waar al niet meer. Dat zou toch geweldig zijn ?! Dan zouden we toch daadwerkelijk een fantastische wereld van onze fantastische wereld kunnen maken?

Ja maar, ik hoor het al zeggen, zo mag je dat niet vertalen….

Maar heb je dat ooit wel eens geprobeerd? Probeer eens met je directe collega’s om te gaan als met je partner (maar dan zonder seks natuurlijk). Of met je ondergeschikten als met  je kinderen? Of met je baas als met je ouders? Of met je collega’s als met je broers en zussen?

Moeten we misschien eisen stellen aan de mensen die bepalend zijn in politiek, overheid en bedrijfsleven in de zin van: Bewijs jij eerst maar eens dat al jouw gezinsleden tenminste een 8 geven voor het gezinsleven. Zo niet, dan geen bepalende functie?! Ik vraag me trouwens af of je dan ook niet veel interessantere CV’s krijgt dan de huidige vaak ronkende en brallende schriftelijke performances.

In hetzelfde AD las ik van de econoom en bonus-expert Esther-Miriam Sent: “Er is genoeg wetenschappelijk bewijs dat inkomsten boven de 60.000 Euro geen geluk meer toevoegen”.

Toch is er een beperkt aantal Nederlanders dat veel meer dan die 60.000 krijgt (ik zeg niet verdient; dat is niet aan mij). En dat schijnen ze vooral te willen verdienen als “blijk van erkenning voor hun kwaliteiten en hun plek op de apenrots”.

Wanneer dat echt zo is, dan hebben we ook hier een oplossing: Alles wat je verdient of krijgt boven de 60.000, of wat mij betreft boven de 100.000, deel je voor 95% met alle mensen onder jou. Dat mes snijdt aan vele kanten (een bijzonder mes dus): Je krijgt de eer, je krijgt de erkenning, je maakt anderen gelukkig, de “andere gelukkigen” gaan zich beter voelen en “dus” beter presteren……..

Stel nu eens dat je met je gezin aan het paasontbijt zit. En je leest dit artikel. Misschien lees je het wel voor……….En dinsdag ga je weer aan het werk met slechts 2 voornemens:

1.      Ik gedraag me op m’n werk net zo als in m’n gezin

2.      Ik wil wel heel veel extra inkomsten, maar ik deel die extra’s  voor 95%

Wat zullen die paaseieren dan lekker smaken!

.

Rob Franse, 4 april 2015, de dag voor Pasen

.

***Reageren?Klik op het cirkeltje onder het artikel