Nooit eerder heb ik overwogen om “deze keer maar niet te gaan stemmen”. Toch is het bijna zo ver. Ik weet het niet meer. Ik hecht nauwelijks geloof aan oneliners en debatten die gevoerd worden door pedante, ruziënde, ongeloofwaardige, trucjes uithalende, droeftoeterachtige, op het zicht meer dan met zich zelf tevreden, mannen in grijze pakken.
Omdat ik me daar ook niet zomaar bij neerleg heb ik zowel kieswijzer als kieskompas ingevuld. Je bereidt je immers maximaal voor. Helaas: het resultaat was nog bedroevender dan het niveau van de gestelde vragen. De voor mij meest geschikte partij kwam met ca. 60% nauwelijks beter uit de verf dan de slechtste en 15e partij met ca. 40%. Wie er bij mij op 1. stond? Een partij met de naam “Jezus leeft”. Afgezien van het feit dat ik dit een rare naam vind voor een politieke partij helpt het me ook niet verder.
Ten einde raad heb ik me gestort op m’n eigen bibliotheek en op het onvolprezen internet. Tot driemaal toe vond ik daar iets wat in de buurt kwam van wat ik zocht. Ten eerste een band met verzameld werk van Guust Flater, ten tweede een perfect optreden van de heren Jakobse en van Es met hun tegenpartij uit 1981 en ten derde de heren Jeltsin en Clinton, waarbij Clinton zich een beroerte lacht omdat Jeltsin de verzamelde pers uitmaakt voor “een ramp”.
Of ik daar het antwoord heb gevonden? Ja! In alle 3 de situaties wordt persiflage gekoppeld aan eerlijke recht door zee opmerkingen inclusief humor.
Gewapend met deze kennis ga ik terug naar de lijsten en programma’s van deze 15 partijen. Op zoek naar een partij die zichzelf kan uitlachen. Een partij die zich bewust is van haar eigen absurditeit…………
Maar helaas! Ze vinden zichzelf allemaal zeeeer bekwaam en verstandig. Ze zijn allemaal zeer goed uitgerust voor waterschappen, provincies en 1e kamer beleid. Kijk, en dan geloof ik ze niet meer. Diep in gedachten bestudeer ik de laatste druppel Armagnac in het inmiddels bijna lege glas. Zelfs die laatste druppel helpt niet om tot een besluit te komen. Alle partijen staan zo ver weg van “met een frisse blik, humor en zich bewust zijnde van hun eigen beperkingen” nuchtere kijk op hun taken dat ze het niet winnen van mijn inmiddels lege glas.
En in een leeg glas heeft nog nooit een antwoord gezeten.
Op naar een nieuwe partij die nuchter (….), met humor en met voldoende bewustzijn van eigen beperkingen de strijd aangaat met een volstrekt overgereguleerd bestuurlijk Nederland.
Proost!
Rob Franse, 16 maart 2015