De menselijke maat

Bestaat dat, “de” menselijke maat?

Ik vraag het me, na de afgelopen weken, meer af dan ooit . Ons aller premier, de heer Rutte, presteerde het afgelopen week zelfs om andere partijen uit te nodigen om mee te werken aan zijn fantastische (…..) beleid (althans, ik hoorde woorden van die strekking).

Het lijkt bijna mode geworden om heel tevreden te zijn met het behalen van gestelde doelstellingen. En niet alleen in de politiek. Of ik dat raar vind? Heel raar. Of ik het eng vind? Zeker.                                                                                                                                   Want wat is het behalen van doelstellingen nu helemaal waard, wanneer die behaalde resultaten zo maar kunnen leiden tot tevredenheid, ook wanneer ze gehaald worden zonder (!!!) de effecten op “de mens” er bij te betrekken?

De menselijke maat, daar gaat het uiteindelijk om. Dat is, voor jou en voor mij, de voorwaarde om tevreden of zelfs gelukkig te zijn. Om bij het voorbeeld van de landelijke politiek te blijven: Ja, het is mooi, zelfs noodzakelijk, dat het begrotingstekort (uiteindelijk) daalt. Maar is dat nu fantastisch? Wat hebben we daar met z’n allen wel niet voor ingeleverd? Veel. Misschien wel te veel. Luister maar naar de mensen die echt ingeleverd hebben (dus aanmerkelijk meer dan een paar procent koopkracht).

Afgelopen weken hoorde ik veel mensen, om uiteenlopende redenen, meer dan ooit, hun onvrede uiten over het gebrek aan deze menselijke maat. Denk daarbij aan huishoudelijke hulp voor hulpbehoevenden die dit, met of zonder keukentafelgesprek, zomaar kwijtraken. Denk aan de uitbetaling van PGB. Denk aan de RBS medewerkers in Nederland waarvan meer dan 90% z’n baan kwijt gaat raken. Of aan de V&D medewerkers. Denk aan de Tegenlicht uitzending van Joris Luyendijk over (werknemers in) de City. Denk aan iedereen in verpleegtehuizen, de gezondheidszorg in het algemeen, het onderwijs. Denk aan……

Alweer vele jaren geleden werkte ik vol trots als accountmanager. Die trots had als voornaamste reden dat mijn klanten (meestal) zeer tevreden waren. Doordat ze zo tevreden waren bleven ze klant en brachten ze nieuwe klanten aan. Mijn werkgever dus ook blij. Toen al begon echter het gedonder over “ja maar, je haalt je planning op andere gebieden niet”. Iemand ergens in het bedrijf kon kennelijk geen waardering opbrengen voor fantastische resultaten; hij of zij moest namelijk zijn eigen planning ook halen, hetgeen veeeeel belangrijker was dan de totale baten, de klanttevredenheid, het binnenhalen van nieuwe klanten etc. Nu gebeurde dit binnen een commercieel bedrijf. Dan kun je daar nog enig begrip voor opbrengen. Maar wanneer dit soort zaken zich vertalen naar zorg en onderwijs…………. Het gaat daar al lang niet meer om de patiënt of de leerling; het gaat om het gemiddelde; om de totaalcijfers; om de doelstellingen. Althans, volgens velen die niet direct met de “klant” te maken hebben. En ach, dat enkele individu……..Daarvoor hebben we natuurlijk geen planning. Je moet naar het grotere geheel kijken…………

Het is mooi dat we ook nog leerkrachten en medewerkers in de gezondheidszorg hebben die primair kijken naar de mens, meer dan dat ze kijken naar de leerling of patiënt als “geval”. En gelukkig werken er ook zulke types in andere branches.

Zonder enige wetenschappelijke onderbouwing kan ik helaas niet anders dan concluderen dat “De” menselijke maat niet bestaat.

Of bestaat die wel maar verschilt die per persoon? Of verandert die maat misschien wanneer je “doelstellingen” hebt?

Wat ik iedereen wel zou willen toeschreeuwen is: Het gaat om mensen! Om de menselijke maat! Denk daar de volgende keer maar eens over na wanneer je denkt het “goed” te doen; of zelfs “fantastisch”. Een post-it op je mobieltje met slechts 3 woorden: DE MENSELIJKE MAAT! En handel er naar alsjeblieft. Een mens is zo iets als je zoon, dochter of partner; niet een nummer of een productiemiddel.

En ja, afgelopen week was fantastisch. Fantastisch omdat het binnen alle menselijke maten van gezelligheid, begrip, helpen, luisteren, klooien op je eigen erf en samen eten viel.En inderdaad, het weer van afgelopen weekend hielp daar uitstekend bij. Ik was zo verstandig mijn planning aan het weer aan te passen.

Rob Franse, 8 maart 2015

2 gedachten over “De menselijke maat”

  1. Beste Rob,
    De menselijke maat. Als een politicus deze term in de mond neemt word je belazerd. Een politicus kijkt niet verder dan de komende verkiezingen. In dit verband is het aardig om te lezen het boek ‘De Menselijke Maat’ van Salomon Kroonenberg, emeritus hoogleraar TH Delft, geoloog. Dan wordt duidelijk dat je het van politici helemaal niet moet hebben, vanwege hun kortzichtigheid. Datzelfde geldt voor opportunistische milieuclubs en aanverwanten. Ook wij zijn geneigd om te zeggen en handelen naar ‘als onze kleinkinderen het maar goed hebben.’ Dat is slechts twee generaties verder. Als je met de Menselijke Maat bedoelt het welzijn en welbevinden van je medemens, dan is duidelijk dat in deze toenemende individualistische westerse samenleving er zo ongeveer een cultuuromslag moet komen. Maar dat is zoiets, daar zal een Rutte zijn vingers niet aan branden, ook al roept hij nog zo hard dat er een participatiemaatschappij moet komen. In managerstermen heet dat geloof ik top-down. Zoiets kan slechts bottom-up gebeuren.

Laat een antwoord achter aan Wouter Blokhuis Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *