Vrijheid (van meningsuiting)

Ook ik ben al lange tijd zoekend (zie mijn artikel van 11 januari j.l.). Eén van mijn zoektochten is die naar “wat onze westerse waarden nu eigenlijk zijn”.

De gebeurtenissen in Parijs, maar vooral de daaropvolgende discussies en publicaties, werpen voor mij een nieuw en actueel licht op “vrijheid, gelijkheid en broederschap”. Wij, aan de goede kant van de lijn, zijn dit in de loop der jaren steeds meer vergeten, omdat het zo vanzelfsprekend “leek”.

Toch lijkt mij dit DE basis voor ons doen en denken. Voor mijzelf is het in ieder geval voorwaardelijk om zo te kunnen leven als ik nu leef. En dat koester ik.

Ik pak er het woord vrijheid even uit. En probeer me voor te stellen dat ik me in een veel minder bevoorrechte situatie bevind. Vind ik vrijheid dan wel zo belangrijk? Vind ik bijvoorbeeld gelijke kansen en zekerheid dan niet veel belangrijker? En nog een stap verder: Ga ik me wellicht geweldig ergeren aan de vrijheid die de bevoorrechten zo makkelijk gebruiken? Een vrijheid die mij zelfs kwetst? Niet zo zeer op mijn geloof of overtuiging, maar vooral op een unheimisch gevoel omdat het gebruik van vrijheid door anderen zo vreselijk voorbij gaat aan mijn eigen situatie die ik als “kansloos” omschrijf? Ga ik dan niet op zoek, wellicht uit jaloezie zonder dat te willen toegeven, naar gelijkheid? Ik voel langzaam een zekere boosheid in mij opkomen………

Als die vrijheid zo belangrijk voor mij is, in een leven op deze wereld wat ik leef met vele anderen, kan die dan wel bestaan zonder gelijkheid en broederschap? Moeten we niet op z’n minst vrijheid beter definiëren alvorens dit “recht” duidelijk te maken aan anderen? Mensen met minder kansen? Bijvoorbeeld uit andere culturen?

Ik roep al jaren lang dat ik plichten heb……., en dat daaruit een aantal rechten voortkomen.

Welke plichten heb ik dan/hebben wij dan in te vullen, alvorens mijn vrijheid van mening te mogen uiten? En op welke manier?

Ik houd me voor ieder advies aanbevolen. Ik ben er nog niet uit……….

Rob Franse, 27 januari 2015

2 gedachten over “Vrijheid (van meningsuiting)”

  1. Mooie Prikkel, Rob. Eens dat vrijheid en plichten iets met elkaar te maken hebben. Mijn gedachte is dat vrijheid om te zeggen wat je wil komt met de plicht je in te leven in de ander. Waarom zou je willens en wetens anderen tegen de schenen schoppen om te bewijzen dat je vrij bent? Begrijp me goed, je moet alles KUNNEN zeggen, dat wil nog niet zeggen dat het nodig is om ALLES te zeggen.

  2. Tja, ik zou zeggen: Je mag alles zeggen, maar je moet mensen niet onnodig beledigen. Lijkt simpel. Vroeger had je in Amerika Indiaanse oude wijze mannen van een stam, en die bepaalden wel wat onnodig beledigend was en wat niet. En daar was de kous mee af. Maar heden ten dage nemen we daar geen genoegen meer mee. “Wie zegt eigenlijk dat die wijze mannen ook wijs zijn?” Moeten we het begrip beledigen niet definiëren? En wat ik niet beledigend vind, dat kan bij een lichtgeraakt sujet als beledigend overkomen. Moeten we het niet objectiveren? En wat is onnodig eigenlijk? Wie bepaalt dat? De democratie? De meerderheid? Oh nee, want het gaat juist ook om minderheden. Het is een opstand der horden. Plato had ook al niet zoveel op met de democratie. Wordt het niet tijd voor de Nederlandse Wijze Oude Heren?

Laat een antwoord achter aan Bas Maassen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *