Prikkels voor de grijze massa

 

Dan verdienen we deze ellende dus. Want laten we eerlijk zijn, los van het beleid of de visie (…..): De uitvoering is iedere keer weer belazerd slecht. Vanavond ligt de site van het UWV weer eens plat. Gisteren waren er zelfs in een evenwichtige krant als de NRC niet malse bemerkingen over de wetten die arbeid en ontslag regelen. En iets over huishoudelijke hulpen voor hulpbehoevenden. En…….

Dat je geen visie hebt. Dat je ideeën “ongelukkig” zijn, dat zou nog zo kunnen zijn……Maar voer het dan tenminste goed uit. Of nee, acceptabel. Maar dát is het meestal niet eens. En dan wordt de huidige laag bestuurders meer managers genoemd dan vakmensen………  Ik praat niet alleen over de regering, maar over het geheel van (semi-) overheidsorganen.

Daarbij komt dan nog dat de bureaucratisering en de ver juridisering  dusdanig is dat je, voordat je überhaupt toekomt aan welke discussie of voorstel dan ook, langzaam verdronken bent in het vreselijk moeras wat aangelegd is.

Is dit nou een probleem van de verkeerde mensen op de verkeerde plekken of een systeem wat niet deugt?

Is democratie een vorm die niet meer werkt of wordt die verkeerd vorm gegeven?

En wanneer ik deze problemen zou willen aanpakken; waar moet ik dan beginnen? Maak ik überhaupt een kans?

Ik denk en handel graag vanuit verwondering. En pragmatisch waar nodig. En dat brengt me er toe om dan maar “slim” om te gaan met alle verschillende (semi-)overheidsinstanties. Dat is om vele redenen verstandig. Zo erger ik me zo weinig mogelijk en krijg ik zo veel mogelijk voor elkaar.  Althans voor dit moment.

Maar hoe moeten we verder? Hoe zorgen we ervoor niet te verzuren? Hoe voorkomen we dat “we” straks in een echt niet meer overzienbare ellende terecht komen? Op dit moment heb ik geen ander antwoord dan:

• Zorg dat je zo weinig mogelijk last hebt van “het systeem” (en dat is helaas meer dan alleen de overheid)
• Zorg dat je een omgeving bouwt waar je wél kunt denken en werken vanuit je verwondering
• En wees voorbereid ……….Sta klaar om, wanneer de kansen op echte veranderingen in de organisatie van Nederland en Europa zich voordoen, juist te acteren. Wat dat dan ook mag zijn

Ik denk dat we nog met flinke “verrassingen” te maken gaan krijgen.

En verder? Leef met Kracht, Aandacht en Liefde. Vanuit je verwondering. “Dans” met de omstandigheden. En verloochen jezelf niet.

Ik wou dat ik een spotprententekenaar was. Wat zou ik dan een prachtige tekening maken. Iets met ministers die heel blij doen, UWV computers die altijd werken, Fyra treinen die rijden door de sneeuw, treinreizigers die zitplaatsen hebben, geen werklozen, wel huishoudelijke hulpen bij blije hulpbehoevende ouderen, …….Ach, ik zou inkt en papier tekort komen.

Wat ik wel ga doen is het nieuwe boek van Nexus lezen: “De terugkeer van Europa”.  Het Nexus instituut probeert via publicaties en lezingen het Europese beschavingsideaal in de vorm van het Europees humanisme te laten voortbestaan. En dát wil ik wel. Bovendien hebben eerdere publicaties mij geleerd dat ze buitengewoon verstandige dingen zeggen en schrijven. En dat vind ik niet zo snel van een organisatie…… Neem vooral een kijkje op  www.nexus-instituut.nl

O, ik heb nog één alternatief: Lees Asterix en de Romeinse Lusthof en zie hoe Asterix de bureaucratie bevecht (waarbij een beetje toverdrank wel handig is)

 

Rob Franse, 1 december 2015

Gewapend met een Tariquet Bas Armagnac VSOP, een Olifant Panatella en een brandende open haard moet ik gewoon vertellen over de laatste week. Ver-won-de-ring…als je het langzaam uitspreekt dan is het een belofte en een vervulling op zich.

Het begon ruim een week geleden bij de tentoonstelling “Einstein & Friends” in museum Boerhaave in Leiden. En het zette zich door in meerdere prachtige ontmoetingen, maaltijden en heel bijzondere gesprekken. De rode draad is “verwondering”. Waarbij verwondering de ruimte en inspiratie is die we elkaar gunnen en geven. Luisteren en echt luisteren. Inspireren en geïnspireerd raken. Verwondering als bron voor alles wat uiteindelijk vooruitgang is. Voor jou, voor mij en voor iedereen.

Maar nu sla ik heel veel over.

Eerst Einstein & Friends: Die mannen, niet alleen Einstein maar ook Lorentz, Ehrenfest, de Sitter en anderen vonden elkaar in Leiden. Niet alleen op de universiteit maar ook thuis. Musicerend, samen etend, elkaar op de juiste momenten ontmoetend; in verwondering. Elkaars ideeën en gedachten uitdagend. Nooit op de persoon maar op het idee. Met het vermogen het met elkaar en met jezelf volstrekt oneens te kunnen zijn. Prachtige uitspraken zijn bijvoorbeeld:

• Logica brengt je van A naar B. Verbeelding brengt je overal.
• Je kunt een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft voortgebracht

Prachtig! En wat doen we er mee? Zijn we trots op deze mannen? Eren we ze? Leren we van ze? Doen we er op school iets mee? Neen. Nog erger: We negeren hun wijsheid. En noemen problemen tegenwoordig uitdagingen. We rammen het vermogen om ons te verbazen of verwonderen er uit…..

Maar ik trof het geluk, wederom, om mensen tegen te komen die ook bezig zijn met verwondering. Met het nut en het vervolg van verwondering. En de uitkomst daarvan is vooruitgang. En dan bedoel ik niet vooruitgang op de manier zoals die door politici en media gebezigd wordt. Die hebben het over 0,5% economische vooruitgang, over net niet in een recessie komen, over vluchtelingen die achteloos aan Parijs gekoppeld worden, over…..Ach, sla de kranten er maar op na. Wat een extreme beperktheid. Wat een waan van de dag. Vooruitgang is niets meer en niets minder dan je als mens steeds weer begeven naar een volgende fase. Een fase waarin je nieuwe ontdekkingen doet. Weer en opnieuw geïnspireerd wordt. Nieuwe mensen ontmoet met nieuwe ideeën. Steeds meer een “heel” mens wordt. Dat heeft vooral met jou te maken. En hoe jij in het leven staat. En met die paar interessante mensen direct om je heen.

Ik durf de stelling aan dat echte vooruitgang bij jou zelf ligt. En bij niemand anders. Het alternatief is namelijk rampzalig. Dat is namelijk ontevredenheid. Bijvoorbeeld omdat je steeds meer wilt. Steeds groter. Steeds duurder. Denk maar eens na over je TV. Levert dat achterlijk grote scherm van je Smart TV nu echt zoveel meer op, in jouw beleving, dan je eerste kleuren TV jaren geleden? Kom op nou. De vooruitgang kan hooguit zitten in jouw beleving. En als jouw beleving afhankelijk is van dat superscherm, dan heb je echt een super probleem. Want dan blijf je verlangen naar……….

De mensen die ik van de week sprak  hebben mij het genoegen gegund om te praten over hun dromen, hun ervaringen, hun plannen. Over verwondering. En ja, ook over ergernissen. En hoe daar mee om te gaan. Maar telkens weer over “ver-won-de-ring”. En die verwondering levert alleen al op dat moment vooruitgang op. Vooruitgang in de zin van “ondanks alles….ondanks alles….brengt die verbeelding mij overal. Brengt het ons samen overal. Met steeds weer een nieuw uitzicht. Een uitzicht zonder garantie. Maar met hoop. Met ondernemingszin, met energie! Op naar een nieuwe ?????

Vanmiddag zaten we met een 27er, een 42er en een 59er al zeker 2 uur aan tafel in mooie en uitdagende gesprekken. Pas toen realiseerden we ons wat een waarde we elkaar wisten toe te voegen. Van uit onze zeer verschillende leeftijdsfases.  En raad eens? We spreken elkaar de komende 3 donderdagmiddagen wederom. Op zoek naar nieuwe verwondering en naar concrete invulling van die verwondering op weg naar échte vooruitgang.

Mooi….

Met dank aan Einstein & Friends, Caroline, Jeroen, Onno, Paul, Guus, Wiet, Hans, Wouter, Jochem en Mira. En dat voor de afgelopen week. Wie weet wie ik komende week  bedank….

Verwondering, lieve schattebouten, dat brengt ons mét een goed gevoel verder.

Durf te leven!

 

Rob Franse, 27 november 2015