Dat experimenteren is voor velen van ons en onze generaties in deze Nederlandse (?) wereld iets nieuws. Het drong goed tot me door nadat ik vele, vaak nadrukkelijke, reacties kreeg op mijn artikel van vorige week. Ik schreef over ‘gelukkiger en beter mens worden’. Iets wat voor sommigen een bevestiging was die daardoor het artikel met stijgende tevredenheid lazen en voor anderen juist iets was om je aan te ergeren. Het ging immers met zo veel mensen helemaal niet goed!
Ik zou zeggen: Ieder het recht op zijn of haar eigen bevindingen. Maar ook: Soms komt een artikel stomweg op een voor jou verkeerd moment. En toch! Ben je in staat om 5 minuten lang met open geest echt te lezen? Proberend te doorgronden waarom er objectieve redenen zijn om net wat positiever te kijken naar de huidige wereld? Zonder daarbij al te veel aan jouw eigen en vooral huidige situatie te refereren?
Zo kom ik op uit op het vermogen om mee te doen aan het experiment wat het huidige leven toch is geworden. Vele zekerheden zijn weggevallen. Dan heb ik het niet zozeer over de huidige zekerheden (wij hebben het geluk van een behoorlijk goed sociaal stelsel) maar vooral over de (on)zekerheden in de komende jaren.
Wen er maar aan. Stomweg omdat je geen keus hebt. De wereld is aan het veranderen en veranderingen gaan nu eenmaal gepaard met chaos. Zie de formatieperikelen in ons eigen land (iets wat we tot voor heel kort geleden toch niet voor mogelijk hadden gehouden). Denk aan de onzekerheid of de vaccinaties ons weer de oude vrijheden zullen teruggeven. Vraag je af hoe we al die steunmaatregelen betalen en wat dat voor ons toekomstig inkomen zal betekenen.
Dichter bij huis: Wil je altijd blijven doen wat altijd al deed of blijf je het leuk vinden om nieuwe wegen te bewandelen? Wil je het houden bij het jou bekende groepje mensen of wil je nieuwe mensen ontmoeten? Wil je tot in lengte der dagen erkenning hebben voor het werk wat je doet (nog steeds op de snelheid van een veertiger) of durf je het aan om iets anders te proberen? Wellicht genoegen te nemen met het feit dat het aanzien wat je ooit had verandert in ‘slechts’ waardering krijgen van jouw naasten? Een veel kleiner kringetje van mensen?
Is het wellicht tijd om daadwerkelijk verder te gaan op de volgende en andere weg om beter mens te worden wanneer je de fases ‘laern’ en ‘earn’ gehad hebt? Niet meer verder te gaan met ‘earn’ maar de bakens te verzetten richting ‘return’? Uit ervaring kan ik inmiddels zeggen dat je dan minder ‘waardering en erkenning’ krijgt van de jou bekende groep. Maar dat je vervolgens heel ander soort waardering daarvoor terugkrijgt mits (!) je de juiste bril opzet om dat te zien?
Het leven is een experiment. Nu meer dan ooit. Kies je voor veiligheid? En verwacht je dat die veiligheid ook echte veiligheid is? Blijf je steken in ‘ik mag toch verwachten dat ……’. Of gooi je dat idee tenminste voor een deel weg; je koesterend in wat ooit was. Nieuwe wegen inslaand. Voor een deel onbekende wegen…… Wegen met risico’s maar vooral ook met nieuwe en onbekende kansen?
Ik geloof in koestering van wat ooit was. En dat was het dan ook. Met die tevreden glimlach probeer ik, voorzichtig, nieuwe wegen uit. Nieuwe wegen die al experimenterend nieuwe inzichten geven door die nieuwe wegen met open ogen te bewandelen. Hopend beter mens te worden. Slechts wetend dat hoop doet leven.
Een leven wat een dans met omstandigheden zal zijn. Net zolang tot de muziek ooit eens stopt…..
Rob Franse, 1 april 2021