Heerlijk. M’n eigen ding doen. Niet gestoord worden en niet weg hoeven. De tijd hebben om te lezen, te luisteren en te kijken. Te schrijven. En dat op m’n eigen tempo. In m’n eigen omgeving. Geen tijdverspilling door te reizen of boodschappen te doen.
Doordat ik m’n eigen volgorde kan bepalen kan ik wat ik ook doe direct afwerken. Dat scheelt echt heel veel tijd omdat ik me niet opnieuw hoef te verdiepen. Niet gestoord worden (iedere storing kost ongeveer 25 minuten om me opnieuw te concentreren) is heerlijk. Eén van de effecten is dat ik tegenwoordig wat vroeger op bed lig (ook wel lekker). Het zijn namelijk niet alleen meer de late uurtjes waarin ik ongestoord aan de slag kan.
Ik begin dit alles zo te waarderen en het begint ook zo’n gewoonte te worden dat ik me afvraag hoe dat straks verder moet wanneer wij allemaal weer onbeperkt in beweging mogen komen en elkaar te pas en te onpas (!) kunnen ontmoeten. Elkaar kunnen storen en dat ongetwijfeld ook gaan doen. Afspraken buiten de deur nakomen wanneer je er eigenlijk geen zin in of behoefte aan hebt op dat moment.
Ik verveel me geen moment. Nog sterker, ik kom nog steeds tijd tekort. Misschien wel omdat het hebben van wat meer ruimte steevast leidt tot nieuwe inzichten en ideeën. Ideeën waar je de tijd voor hebt om ze te onderzoeken en uit te werken. Wat weer leidt tot de volgende ideeën wat vervolgens uitmondt in acties.
Hoe leuk ik vele vormen van ontmoetingen ook vind, hoezeer ik dit tegenwoordig ook vaak mis, ik vraag me nu al af hoe dit straks weer vorm te geven. Kán ik het überhaupt nog?
En, zeker zo belangrijk nu ik gewend ben geraakt aan serieuze periodes waarin ik ongestoord aan de slag kan, weet ik straks een voor mij aangename balans te vinden tussen ongestoord m’n ding doen en het hebben van ontmoetingen? Waaronder ook zeker spontane ontmoetingen?
Het vinden van evenwicht is altijd al een uitdaging voor me geweest. Vooral omdat ik beide kanten, het rustig m’n ding doen en nadenken versus het vól er in vliegen, op de een of andere manier nodig heb. Ik geniet van beide.
Ik ga er komende week eens rustig voor zitten. Het wordt een week met een dubbele lockdown want bij een verwachte gevoelstemperatuur van – 15 graden Celsius zal je mij niet snel het huis zien verlaten.
Ik denk dat het er op uit gaat komen dat ik stomweg kritischer moet worden in m’n tijdsbestedingen. Vaker nee moet zeggen. Zónder opgaaf van redenen anders dan ‘het komt me niet goed uit’. In de hoop dat dit geaccepteerd wordt want zo zit ik ook weer in elkaar.
Tsjonge, wat is dat eigenlijk lekker. De tijd hebben om je eigen ding te doen zonder je verplicht te voelen om ergens heen te gaan waar je op dat moment geen zin in hebt.
En wat raar dat je eigenlijk vindt dat je een reden moet hebben om jezelf te excuseren.
Rob Franse, 4 februari 2021