Beste adolescent, lieve puber, geachte jongere. Ziehier het unieke geheim van succesvol groter groeien. Dat doe je namelijk stap voor stap.
Ik was 15 jaar oud, een enigszins getalenteerde basketballer van 1.94m en 73 kg en stond tegenover Henry Smith, 2.04m en ruim 100 kg. Hij was een jaar of 25 en een van de beste eredivisiespelers. Hij leerde mij om beter te gaan rebounden met de woorden ‘Je pakt altijd wel 1 op de 10 ballen van mij en nu gaan we trainen op 2 van de 10’.
Nu, bijna 50 jaar later, is het nog steeds een van m’n beste leermomenten. Eén bal meer pakken. Je wil niet weten hoeveel moeite dat kostte. En hoeveel voldoening dat gaf! Ik leerde dat één bal extra het verschil kan maken, hoe vaak je er ook voor moest springen. Geef nooit op en blijf gaan!
Zo’n 5 jaar later kwam ik terecht achter de balie van de AMRO bank. Eenvoudigweg klanten goed, snel en accuraat van dienst zijn. Dat lijkt eenvoudiger dan het is. Het was iets waarvoor je vriendelijk en geconcentreerd moest handelen. Uiteindelijk lukte me dat aardig en mocht ik zelfs rekeningen gaan openen…… om uiteindelijk vele jaren later accountmanager te worden met één van de mooiste klantenportefeuilles denkbaar op het roemruchte kantoor Van Baerlestraat in Amsterdam. Waarna ik zelfs nog jarenlang senior marketeer ben geweest toen deze bank Dé Bank heette.
Alles ging stap voor stap. Niet iedere stap ging vanzelf. Soms moest ik een stap opzij zetten, teleurgesteld en wel. Er waren best veel tegenslagen. Er zijn ook echt momenten geweest dat ik dacht dat het nooit goed zou komen.
Ik moest aan bovenstaande denken nadat ik de laatste weken met regelmaat las over hoe moeilijk de jongeren het al hadden voor de corona beperkingen. En hoe moeilijk ze het nu hebben (althans, een zeer groot aantal).
Ik denk dat ik begrijp waarom zo veel jongeren het zo moeilijk hebben. Zo veel moeilijker dan ik (of wij) destijds. Terwijl ze zo enorm veel mogelijkheden hebben.
Het antwoord is denk ik gelegen in 2 zaken:
Ten eerst hadden wij geen filmpjes van superleeftijdgenoten die overal succesvol in waren. Wij zagen slechts een beperkt aantal leeftijdsgenoten. In levende lijve. En zagen dat de meesten echt niet zoveel geweldiger waren dan wijzelf. Ook hun tegenslagen hadden.
Ten tweede hadden wij, wellicht hierdoor, geen al te hoge verwachtingen van onszelf. Onze ouders en wie al niet meer stuurden ons niet zozeer op succes maar op hard werken, flink zijn en niet aanstellen. Dan zou het vanzelf wel goedkomen. Niemand vertelde ons dat we geweldig waren.
Moet ik nu alle jongeren adviseren om nooit meer naar filmpjes van succesvolle leeftijdsgenoten te kijken? Om niet meer naar ouders te luisteren die jou vertellen hoe geweldig jij bent en nog zult worden?
Ik denk het niet!
Ik kan slechts mijn verhaal delen. Mijn overtuiging delen dat het gaat om het krijgen van aandacht en liefde mét kracht van verschillende mensen die er voor mij toe deden. Om steeds weer op te staan nadat je gevallen bent. Om ook zelf die aandacht en liefde met kracht te geven. Waarbij ik steeds meer merk dat kracht en flink zijn voor velen iets onbekends is.
Ik deed het stap voor stap en ik doe het nog steeds stap voor stap. Het stappen gaat inmiddels moeizamer. Ik stop wat vaker. Doe wat vaker een stap opzij. Of zelfs terug. Om nog steeds daar uit te komen waar ik uit hoop te komen. Met tevredenheid en dankbaarheid. Gelukkig met wat ik bereikt heb en op wat ik momenteel bereik. Trots en tevreden. Misschien ook wel omdat er zoveel niet gelukt is. Daardoor wetende wat succes en tevredenheid waard is. Toen, nu en straks.
Met een voldane glimlach kijk ik naar de open haard. Het huis is lekker warm en ik zit er warmpjes bij. Het lukt mij heel aardig om m’n eigen leven te leiden. Hoeveel beter kun je het je wensen?
En dat allemaal door stap voor stap voor stap voor stap …….
Rob Franse, 13 januari 2021