‘Luisteren’ is níet de oplossing.

Het gevoel gehoord te zijn is dat wel. Wat niet zomaar hetzelfde hoeft te zijn als ‘dat er naar jou geluisterd is’.

Wat wél de oplossing is? Iedere maatregel die ‘als vanzelf’ uitgevoerd wordt. Het soort maatregel wat uiteindelijk bijvoorbeeld een product, een inkomen of veiligheid oplevert. Het soort maatregel waar nooit over geschreven of gepraat wordt in de media.

Wie daar heel goed in was? FDR. Roosevelt dus. Met heel verschillende deskundigen goede maatregelen bedenken, implementeren en uitvoeren. Denken en handelen in oplossingen dus door een ‘gematigd’ denker.

Je hoort het helaas steeds vaker: ‘Als er nou maar eens naar me geluisterd werd’. Een uitroep die je in Nederland zelden hoort aangaande zaken die goed geregeld zijn zoals de voedselvoorziening, drinkwater uit de kraan, het gaspedaal dat in iedere auto rechts zit en meer van dat soort zaken. Betekent dit dat er (dus) steeds meer zaken zijn die -in ieder geval voor delen van de bevolking- slecht geregeld zijn? De laatste decennia is er immers steeds meer onvrede onder grote groepen van de bevolking. De laatste maanden nam de onvrede verder toe en de laatste weken zie je dat in toenemende mate.

Los je die onvrede op door naar iedereen te gaan luisteren? Iets wat in praktische zin überhaupt onmogelijk is? Of proberen we de juiste mensen de juiste maatregelen te laten nemen?

Kunnen ‘juiste maatregelen’ voor iedereen even goed uitpakken? Kunnen de mensen voor wie de maatregelen wat minder of zelfs slecht uitpakken zich vervolgens aan die maatregelen houden? Wat gebeurt er wanneer velen zich niet aan die maatregelen houden?

Al decennia geleden hebben ‘we’ steeds meer vrijheid gekregen. Misschien wel genomen. Overheden hebben regels enerzijds opgerekt en anderzijds ongelooflijk complex gemaakt. Vervolgens worden we als maatschappij steeds meer geconfronteerd met uitdagingen als vergrijzing, klimaatverandering en nu covid-19.

Kort na 12 maart konden we ons allemaal vrij goed aan een heel aantal ingrijpende maatregelen houden. Maatregelen die níet genomen waren door naar iedereen te luisteren maar wél genomen zijn door te luisteren naar deskundigen en vervolgens snel verantwoordelijkheid te nemen.

Sinds 1 juli hebben we weer wat meer vrijheid. En verdomd, er moet weer ‘meer geluisterd’ worden. ‘En als er niet geluisterd wordt dan moet iedereen het zelf maar weten want dan pak ik mijn eigen vrijheid’.

De oplossing? Kijk naar wat FDR heeft gedaan. Kijk naar wat onze regering in maart heeft gedaan. Schakel met de juiste deskundigen, kom met goede maatregelen, communiceer het helder en aan de slag met de volgende uitdaging. Goede kans dat meer mensen dan ooit ‘zich gehoord’ zullen voelen. Dat er meer mensen tevreden zullen zijn, minder mensen hun eigen vrijheid zullen pakken en dat populisme minder zal worden.

Toegegeven, het zal ten koste gaan van sommige media en vele politici. Maar ach, zowel media als politici zijn vaak goed in staat om ergens nieuwe onvrede aan te boren. Die onvrede desnoods een beetje op te kloppen. Iets wat vooral werkt bij die mensen die individuele vrijheid en eigen belang gewichtiger vinden dan het belang van ons allen samen.

Aan de rest van ons dus de schone taak om te zorgen dat die media en politici geen redenen meer kunnen vinden. Bijvoorbeeld door te luisteren naar deskundigen en te stemmen op deskundigen of mensen die de juiste deskundigen inschakelen om vervolgens tot goede maatregelen te komen.

Moet je eens opletten hoeveel mensen zich dan ‘gehoord’ voelen.

Voor diegenen die bovenstaande niet geloven zou ik willen zeggen: Kijk eens hoe het in jouw gezin, in jouw bedrijf en in jouw vrijwilligersorganisatie gaat. Roep jij zelf vaak ‘luister nou eindelijk eens’? Of roepen andere dat juist naar jou? Blijven ze dat doen nadat je ‘goede maatregelen’ hebt genomen?

Ik wens je succes met zelfonderzoek. Ik ben er als de donder wederom aan begonnen.


Rob Franse, 11 augustus 2020

Het genot van schaduw en bewegende lucht

Op dit soort nagenoeg windstille dagen onder een azuren hemelgewelf en met temperaturen van boven de 30 graden Celsius kan ik alras het zeurderige en weinig flinke gedrag vertonen wat velen van ons dagelijks vertonen bij wat dan ook en waar ik vaak met verve en enig cynisme op reageer.

Doordat ik het 15 jaar geleden nodig vond om een prachtige grote serre aan ons huis te bouwen, waar we zeker bij somber weer enorm van genieten, hebben we juist op dit soort tropische dagen ook de meer dan duidelijke nadelen van dit glazen bouwwerk wat niet alleen de zonnewarmte in deze serre versterkt maar Em passant de gehele benedenverdieping extra verwarmt. Eigen schuld dikke bult.

Meestal vluchten wij op dit soort dagen wat dieper de tuin in alwaar wat hoger opgeschoten struweel juist genoeg wind doorlaat om wat verkoeling te vinden. Helaas is het vandaag zo’n dag dat de lucht waar dan ook, dus ook in de schaduw van eerder genoemd struweel, stilstaat. Zelfs de eerder beproefde methode om een stoeltje in de schaduw precies op de normaal gesproken winderige hoek van de achterom te plaatsen biedt geen soelaas.

Zo tegen half twee ’s middags merk ik dat het me lukt om niet te zeuren maar het bedachte alternatief, namelijk zowel m’n verstand als mijn fysiek terugbrengen naar een nagenoeg nulpunt, brengt me niet datgene waarnaar ik op zoek ben.

Het is zover. Voor het eerst dit jaar. De ultieme oplossing. Gisterenochtend had ik al de voorbereidende acties ondernomen. Boven op de overloop zie ik dat alles keurig dicht zit. Ik glip de slaapkamer binnen zodat de mij tegemoetkomende 7 graden koelere lucht niet kan ontsnappen en laat het licht uit. Ik laat dit enige momenten op me inwerking om vervolgens m’n hand uit te steken naar die o zo belangrijke knop. Zal ik naar links of naar rechts draaien? Hoe ver zal ik draaien? Aangezien het pas de eerste echt tropische dag is besluit ik dat kunstmatig gekoelde lucht misschien wat veel van het goede is en dat ik voor de komende dagen extra mogelijkheden wil hebben om me mee te verblijden. De knop gaat naar rechts…. en weldra wordt de slaapkamer gevuld met een naar schatting windkrachtje 3. Ik geniet daar een paar minuten ten volle van, schakel uit en vlij me op het, mede door windkrachtje 3, koele laken. Nu vooral niet direct in slaap vallen; eerst genieten van deze koelte en me een voorstelling maken van een omgeving welke nog idealer is dan deze slaapkamer…..

Ruim een uur later ben ik weer beneden. Verbeeld ik het me nou of voelt die 32 graden Celsius plotseling minder warm dan een uur geleden? Is die serre plotseling minder warm? Al lopend denk ik zelfs een licht briesje te voelen…. waarschijnlijk veroorzaakt door mijzelf…. zogenaamde loopwind.

Even moet ik terugdenken aan de tovenaar Catweazle, de magiër die per ongeluk in onze tijd terechtkwam. Hij voelde zich een groot tovenaar door een knopje om te draaien en daarmee licht te krijgen. Zo voel ik me dus ook een beetje. En dat voelt best lekker.

En o wonder. Terwijl ik dit verhaaltje aan mij echtgenote voordraag begint het daadwerkelijk een beetje te waaien…………..


Rob Franse, 7 augustus 2020