Wij, Nederlanders (en Duitsers), hebben een enorm spaaroverschot. En dat is een probleem! Niet zozeer voor onszelf, spaargeld heb je niet zo snel te veel, maar wel voor de complete economie.
Ik ga het niet uitleggen. Het is in z’n algemeenheid waar en het heeft o.a. te maken met de vergrijzing en veel 55-plussers die veel geld nodig hebben om hun pensioen aan te vullen wat best eens gekort zou kunnen worden. De tijd tussen nu en het moment van dat spaargeld ‘nodig hebben’ is bovendien te kort cq te onzeker om risico’s te nemen. Dus blijven we lekker zo lang mogelijk op of met dat geld zitten.
Maar we zitten met veel meer overschot dan alleen spaargeld. Wij, de 55-plussers, zitten met een enorme hoeveelheid spullen. Spullen die vaak nauwelijks meer gebruikt worden maar voorlopig ook niet weggedaan worden. Spullen, deels nog van onze ouders, die nog maar net passen in onze toch wat al te grote woningen sinds de kinderen het huis uit zijn.
Dat komt straks allemaal beschikbaar! Spaargeld (voor zo ver niet opgemaakt), spullen en grote huizen. Binnen 20 jaar!
Reken maar even mee: Babyboomers zijn 63 jaar of ouder en worden gemiddeld iets ouder dan 80. Gemiddeld genomen zijn die over 20 jaar dus allemaal overleden ….. Reken de groep tussen de 55 en 63 er ook even bij en stel vast dat die over 20 jaar tussen de 75 en 83 jaar oud is. En vermoedt dan met mij dat een deel van de bovengenoemde groep nog niet overleden zal zijn maar wellicht kleiner is gaan wonen. Wat komt er dan veel vrij aan spullen en huizen !!
Best interessant om over na te denken. Wat moeten we er mee? Voor die huizen heb ik nog wel een idee. Daar is vast wel vraag naar en het moment dat deze huizen verkocht worden lijkt het ideale moment te zijn om ze te verduurzamen. Dat is dus binnen 20 jaar en ruim binnen de looptijd van het klimaatakkoord. Misschien dat we direct ook kunnen besluiten dat huizen bewoond door 55-plussers niet verduurzaamd hoeven te worden want dat gebeurt straks bij verkoop toch wel.
Het scheelt de krakkemikkige 55-plusser bovendien een hoop sores en dat is ook belangrijk. Ik las namelijk afgelopen weekend in de NRC dat we onze gezondheid als ‘goed’ ervaren tot maximaal ons vijftigste levensjaar. Gemiddeld dan….. Maar dat we wel moeten doorwerken met die krakkemikkigheid en met dezelfde werkdruk als op ons vijfendertigste aangevuld met noodzakelijke en verplichte mantelzorg tot ons 67e en wellicht langer. Dat moeten we dan overigens nagenoeg zonder hulp doen omdat die er eenvoudigweg niet zal zijn voor deze groep waarvan we een paar jaar geleden nog dachten dat die ‘zelfredzaam’ zou zijn maar waar inmiddels ernstige twijfels over bestaan.
Bot gezegd zou je kunnen stellen dat er dus nog een overschot bestaat wat voorlopig alleen maar groeit: Dat van niet zelfredzame ouderen zonder hulp (maar wel met behoefte aan hulp) die bovendien nauwelijks meer geld uitgeven aan ‘luxe’ anders dan direct comfort…….
Ook dit overschot zal net als het spaaroverschot vanzelf verdwijnen… De vrijkomende grote huizen vinden wel weer een bestemming. Maar al die spullen! In gedachte ga ik m’n eigen huis eens door: Stripboeken, Lego, Playmobil, servies, kleding, tuinspullen, gereedschap, papieren, boeken, meubels, brillen, toiletartikelen, foto’s, wandversiering en vooral heel veel snuisterijen en sieraden…….. Zou de wijn tegen die tijd opgedronken zijn?
Rob Franse, 4 november 2019