We discrimineren niet goed!

En dat heeft ernstige gevolgen. Het is bovendien heel erg oneerlijk. Wanneer we iedereen hetzelfde behandelen dan weten we zeker dat iedereen tekort komt. Het gekke is dat we het eigenlijk best wel weten en er soms nog naar handelen ook. Zo hebben we verschillende schoolsoorten en binnen die scholen verschillende klassen. Bij iedere sport zijn er verschillende niveaus en competities. Zelfs Ikea heeft bij de ballenbak een hoogtebordje zodat er niet al te grote kinderen inkomen (hetzelfde systeem wordt trouwens gebruikt voor tunnels opdat te hoge vrachtwagens zich niet kapot of klem rijden).

Maar ho. Wanneer het op leeftijd en werken aankomt dan gooien we wel heel erg veel mensen op een grote hoop; daar wordt iemand van 25 net zo behandelt als iemand van 65. Terwijl we weten dat ongeveer de helft van de bevolking de AOW leeftijd niet werkend haalt. Zelfredzaamheid is ook zo iets. Vele wetten en regelingen gaan er van uit dat we allemaal zelfredzaam zijn, ongeacht ons IQ, EQ, SQ, opleiding, achtergrond, inkomen, vermogen, gezinssamenstelling of wat dan ook. Terwijl iedere moeder weet dat het ene kind meer zelfredzaam is dan het andere.

Het gekste vind ik dat iedereen hetzelfde tempo moet hebben. Dat geldt niet alleen in het werk (vooral heel fijn wanneer je bijvoorbeeld in de schoonmaak werkt of in de horeca en op leeftijd bent) maar bijvoorbeeld ook bij het instappen in de trein, bus en metro (anders loopt de vertraging nog verder op), op fietspaden (zowel ouders met kleine kinderen als bejaarden zonder én met E-bike zonder begrenzing als weet ik al wat niet meer) of qua behandeltijd bij de huisarts (jammer dan als je niet goed uit je woorden komt).

Voor ouderen bestaat er inmiddels zoiets als walking voetbal waarbij rennen zelfs verboden is. Dat rennen moet je op het werk vervolgens weer wel doen tot maar liefst je 67e.

Even een paar cijfers: De levensverwachting voor mannen en vrouwen is 80 versus 83. Daarbij ervaren we een goed gezondheid tot zo’n beetje ons 45e waarna er bij velen gebreken optreden. Zou daar de werkbelasting cq het tempo niet omlaag moeten? Veel studenten hebben last van enorme stress en soms zelfs burn-outs. Toch heeft meer dan 80% daar geen last van. Daar gaat het gewoon goed mee. Zou een deel van de studenten misschien wat te hoog grijpen? Wellicht beter afzijn op een niveau lager?

Het is raar gesteld met discriminatie. We discrimineren wel op huidskleur, gender, afkomst en andere niet relevante onzinnigheid. Er wordt helaas flink gediscrimineerd bij sollicitaties. Maar eenmaal werkend wordt iedereen geacht hetzelfde tempo en werkdruk aan te kunnen gedurende het hele werkzame leven. Tot je zo maar in één keer met pensioen moet omdat je dan te oud bent……. Net zo goed als dat je vanaf je 18e zelfredzaam moet zijn, ongeacht je kwaliteiten. Totdat, in sommige gevallen, een indicatie commissie beslist dat je van de ene op de andere dag handelingsonbekwaam bent.

Heel bijzonder allemaal……

Rob Franse, 26 november 2019

Mijn voldoening! En wat is die van jou?

Het is een razend leuke en best wel belangrijke vraag. De buitenwereld is niet altijd mooi of inspirerend dus moet je het jezelf naar de zin maken. Je moet (ook) dingen doen die jou voldoening geven. Ik zal jou vertellen waar ik mijn voldoening uit haal. Vervolgens ben ik zeer benieuwd naar wat jou voldoening geeft!

Mijn voldoening komt vooral voort uit schrijven. Dat doe ik nu al al 5 jaar via dit blog, al drie jaar middels gesprekken met oudere Maarssenaren voor https://www.historischekringmaarssen.nl/ en al weer een jaar voor https://www.weerbaarwater.nl/ . Inmiddels schrijf ik ook voor derden. Dan heb je het over profilering van iemand of iemands onderneming, levensverhalen, verhalen over bijzondere ervaringen etc. Dat doe ik via https://www.jouwverhaalverwoord.nl/ . Zowel het gesprek, het uitzoeken, het schrijven als het publiceren of overhandigen geven voldoening. Daarnaast doe ik wat vrijwilligerswerk. Zo ben ik gastheer bij http://www.vechtstreekmuseum.nl/ , doe ik het een en ander op communicatie en promotiegebied voor https://www.gilde-nederland.nl/ en https://www.gilde-stichtsevecht.nl/ en doe ik nog wat met wijn waaronder proeverijen. Tenslotte doe ik zo af en toe ook nog iets als voice over voor reclamefilmpjes en documentaires.

De voldoening van mijn echtgenote Caroline komt voort uit het verzorgen van het wekelijkse empty-nest diner bij ons thuis (wat ze al weer meer dan 10 jaar doet), beeldhouwen en keramiek maken. Inmiddels staan er ontzettend leuke pinguïns, panda’s, katten en wat al niet meer van haar te koop bij https://www.kunstmeteenkoekje.nl/ in de Kaatsbaan te Maarssen waar ze een helpende hand is bij het geven van creatieve workshops. Daarnaast is ook zij vrijwilliger bij het eerder genoemde Vechtstreekmuseum.

Die voldoening delen wij steevast tijdens het dagelijkse uitgebreide diner. We genieten van de maaltijd, de wijn, het rokertje naderhand en van elkaars ervaringen en ideeën.

Niks niet voor onszelf opkomen maar misschien wel juist daardoor aan onszelf toekomen. Lekker bezig zijn en mee (mogen) doen dus.

En jij? Waar haal jij jouw voldoening uit? Kan ik er iets van leren? Breng je mij op ideeën?

Rob Franse, 20 november 2019