Verschillend zijn is fantastisch!

Al was het maar omdat ik er gek van zou worden wanneer iedereen zich net zo gedroeg als ik. Of het zelfde dacht. Misschien hetzelfde soort werk zou willen. Hetzelfde zou willen eten……… Nee, dat zou pas echt ruzie opleveren. En problemen.

Maar waarom zijn we dan toch altijd zo druk bezig om verschillen te veroordelen? Waarom moet iedereen hetzelfde geloven? Of juist helemaal niet geloven? Waarom moet iedere staat democratisch zijn? Waarom moeten alle Britten straks onderdeel blijven van de EU? Of juist niemand? Waarom zitten we met z’n allen vast aan de Euro? En moeten we dus eigenlijk vergelijkbare staatsbegrotingen hebben?

Ik zal het je vertellen. Dat is omdat de heersende macht (in landen, bij bedrijven, in gemeenschappen en zelfs in gezinnen) bedenkt dat haar manier, op basis van cijfers, voor iedereen gemiddeld het beste is. ‘Het beste’ wordt dan nog al eens vertaald in economische welvaart (Je weet wel, ieder jaar een beetje meer groei …..).

Maar stel nou eens dat velen heel andere uitgangspunten hebben dan wat de machthebbers (ontleend aan een meerderheid van de bevolking mogen we hopen) hebben? Misschien zijn er wel grote groepen die het prima vinden om in een omgeving te wonen waar 20% minder verdiend wordt, maar waar wel meer tijd is voor ontspanning. Om maar eens een voorbeeld te noemen.

Hoe ik hier zo op kom? Nou, door de Brexit bijvoorbeeld. En door de gele hesjes in Frankrijk. Door de Italianen die deel uitmaken van de Eurogroep. Door de Hongaren die geen vluchtelingen willen opnemen. Door Trump stemmers waarvan het merendeel nog steeds gelooft in de ideeën van Trump. Kortom: We hebben een wereld gecreëerd waarin iedereen mee móet doen! Er is geen ontsnappen meer aan……… Maar dat ‘moeten’ willen zeer velen niet!!!

Ik vraag me wel eens af of je een Euro niet moet opsplitsen in een aantal verschillende valuta’s. Ik vraag me wel eens af of je sommige regio’s bijna moet los koppelen van de internationale economie. En dat de grote multinationals daar dan ook weg moeten blijven (iets wat je je ook kunt afvragen aangaande ontwikkelingslanden trouwens).

Het valt mij op, als bestuurder van een landelijke vrijwilligersorganisatie met veel lokaal autonome clubjes, dat velen binnen hun eigen omgeving het allemaal net weer wat anders organiseren. En dat ze daar wel bij varen! Vaak beter dan wanneer zaken landelijk georganiseerd worden.

Ik weet het wel hoor. Centralisatie heeft vaak economische voordelen. En allemaal leven volgens dezelfde waarden en normen heeft weer andere voordelen. Maar verschillen zijn vaak ook prima. Ze leveren de groepen die het anders doen vaak veel op. Laten we daar oog voor hebben.

Rob Franse, 14 maart 2019

Prepare the child for the road!!

Maar dat doen we niet! We proberen de weg compleet te ontdoen van alle obstakels en gevaren en zetten aan de kant van de weg uitsluitend juichende mensen neer die vertellen hoe geweldig bijzonder en uniek dit kind is en dat het zeer goed behandeld en bijzonder gewaardeerd moet worden.

Tsja, je oogst nu eenmaal wat je zaait. En zaaisel wat te veel vertroeteld is knakt als kiemplantje al bij de eerste flinke storm. Meestal tot stomme verbazing van de zaaier ‘die er toch alles aan gedaan heeft om ….. nou ja, vul maar in’. Zaad kan nog zo goed zijn, alle omstandigheden kunnen zo maar aanwezig zijn, maar wanneer de zaaier te veel vertroetelt dan is het allemaal volslagen zinloos. Teleurstelling bij zaaier en kiemplantjes valt je dan ten deel. En ergernis bij de complete omgeving. Iets opkweken of iemand opvoeden heeft nu eenmaal alles te maken met aandacht, liefde én kracht. Maar dat laatste vergeten we liever.

Tot wie moet ik me nu richten: Tot de zaaier of tot het kiemplantje? Of wellicht tot beide? Laat ik maar een paar voorbeelden noemen, eerst richting de zaaiers:

Spelletjes spelen op een scherm in plaats van samen klaverjassen ontneemt je de mogelijkheid om elkaar uit te lachen, een beetje te plagen en om te leren gaan met het genoegen van winnen en de teleurstelling van verliezen. Je raakt niet gewend aan iemand die jou, in het bijzin van anderen, kritiek geeft! (De makers van digitale spelletjes doen er alles aan om jou te vertellen hoe goed jij bent).

Confronteer goed bedoelende kinderen die klagen over het milieu met hun eigen gedrag en inconsequenties: Livestreaming is extreem milieuvervuilend in een krankzinnige hoeveelheid en vliegen is zo mogelijk nog misdadiger. Een keer samen rond een open haard, desnoods met rokers, valt daarbij geheel in het niet.

Leer nou eens, dat geldt ook voor de zaaiers, dat enorm je best doen, presteren -op welk gebied dan ook- en ‘leuk’ zijn niet (!!) betekent dat ánderen jou waarderen! Vraag er niet om en verwacht het ook niet. Wanneer jij afhankelijk bent van de waardering van anderen dan zal de rest van je leven uit teleurstellingen bestaan.

Leer jezelf en je kinderen dat reageren of meningen vormen vanuit ‘ik voel het zo’, zonder je echt goed te informeren, na te denken en je mening te toetsen aan die van anders denkenden dicht in de buurt ligt van stuitend narcisme gecombineerd met gemakzucht.

En dan richting de kiemplantjes (zaaiers, lees gerust mee):

Zaaiers geven niet altijd het goede voorbeeld. Ze zijn vooral goed om zichzelf lang voor te houden dat ze wél het goede voorbeeld geven. Maar uiteindelijk moeten ook zij toegeven dat ze het bij nader inzien fout gezien hebben (alleen noemen ze dat dan anders). Zo kan een vrije markt niet zonder strenge en rechtvaardige marktmeesters. Kan socialisme niet zonder dankbaarheid en wederkerigheid. Kunnen geloofsovertuigingen (het zijn geen zekerheden) niet bij anderen afgedwongen worden. Is de moraliteit van de ene groep niet superieur aan die van de ander. Is zelfspot de redding voor iedereen maar ontbreekt de durf (zeker in een groep) daartoe meestal.

Ben jij ‘prepared for the road’? Of ben je nog steeds bezig de weg te plaveien voor jou en de jouwen…. Waar je ook voor kiest, doe eens een beetje flink! Anders wordt aanpassen (en dat moeten we nu meer dan de laatste decennia) wel een heel moeilijke opgave.

Geniet van de weg terwijl je hem bewandelt. En durf andere wegen in te slaan zonder huilen.

Rob Franse, 5 maart 2019