Geen ja, nee, zwart of wit

Het is een oud spelletje wat zelden meer gespeeld wordt. Nog sterker: Tegenwoordig gaat het juist om een duidelijk ja of nee, zwart of wit. Meestal is het ook geen spelletje meer maar bittere ernst. En dom! Natuurlijk ben ik de laatste week geschrokken van alles rond minister Blok en, voetballer Özil. De reden van die schrik is bij mij vooral gelegen in de reacties van alles en iedereen er om heen. En dan vooral de media. Er was geen enkele sprake van verslaglegging. Nee, het ging om verontwaardigde duiding. In één keer, al bij de eerste koppen, werd er stelling genomen.

Even heel nuchter: In de bovengenoemde optredens kun je spreken van onhandig optreden. En om heel veel redenen zou je daarvan kunnen zeggen ‘klaar, zand er over’. Maar dat doen we niet! ‘We’ vergroten het direct enorm uit en zijn vóór of tégen.

Blok probeerde wat te prikkelen op een interne bijeenkomst en deed dat meer dan onhandig. Daarbij is het kwalijk om stiekem te filmen, dat stiekem door te zetten en het op te blazen. Wie help je er mee? Özil is gewoon een topvoetballer (en geen diplomaat) die voetballend en sociaal veel mooie dingen gedaan heeft en waar velen van hebben genoten. Hij heeft de luxe van een Duitse en een Turkse achtergrond. Een luxe die soms misschien best lastig is. Moest hij nou wel of niet naast de president gaan staan? En hoe belangrijk is dat nou helemaal?

Geen ja, geen nee, geen zwart, geen wit. Probeer het eens op die manier te duiden. Ga de dialoog aan! Neem níet van te voren een stelling in.

Maar ja,, dat doen we liever niet (meer). Liever gaan we zonder dialoog op voor een referendum waar je maar 2 keuzes krijgt: Ja of nee. En dan komt er bijvoorbeeld een Brexit uit waarvan vervolgens blijkt dat iedereen die nét ietsjes anders had bedacht. Een preferendum of raadpleging met 7 verschillende opties die je op een schaal van 1 tot 10 kunt waarderen was waarschijnlijk vele malen nuttiger en vooral minder destructief geweest.

Democratie is immers niet (!) meeste stemmen gelden maar wel (!) rekening houden met de minderheid.

Denk daar maar eens over na.

Rob Franse, 24 juli 2018

4 gedachten over “Geen ja, nee, zwart of wit”

  1. Kleine correctie op je verhaal waar ik verder geheel mee kan instemmen: Ik heb een opname gezien van de causerie van Blok waarin (ik bedoel: die opname) in het midden van het gezelschap een camera pontificaal opnamen stond te maken. Zo verschrikkelijk stiekem was het dus niet om dan zelf ook je mobieltje te gebruiken als opname-apparaatje.

  2. Dat een minister die ons vertegenwoordigd in het buitenland zo denkt over bepaalde landen en culturen is ronduit kwalijk en schadelijk voor Nederland. Dat heeft weinig met prikkelen te maken, maar meer de ware aard van het beestje wat naar boven kwam drijven. Wat een voetballer in zijn vrije tijd doet en waar hij voor kiest is natuurlijk veel vrijblijvender.

    1. In mijn artikel gaat het over ‘verontwaardigde duiding’ in plaats van verslaglegging. Daarbij doe ik een oproep om de dialoog aan te gaan zónder vooraf stelling te nemen.
      Minister Blok en voetballer Özil zijn ‘actuele voorbeelden van een manier van media inzet’.
      Maar om dan toch aan te geven hoe het ook zou kunnen het volgende: ‘Meneer Blok, zou u die prikkelende stelling en de discussie ook in ons Surinaamse parlement kunnen houden en deelnemen’

      1. Wellicht is politiek toch een vorm van oorlogsvoering met andere middelen. Daarbij hoort niet dat Blok wordt uitgenodigd om in het Surinaamse parlement te komen prikkelen. ……..

Laat een antwoord achter aan Voor het Blok Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *