Dat is nodig ook wanneer je het nieuws van de afgelopen week de revue laat passeren. De ene ellende wedijvert met de andere. Soms geeft me dat het gevoel wat ik ook in m’n tienertijd van tijd tot tijd had: ‘Wat een absurde wereld; wat heeft het voor zin wat ik doe’.
Nagenoeg op het moment dat wij hier thuis tegen elkaar zeggen dat de wereld bijna surrealistisch aan het worden is ontvang ik van een vriendje een artikel uit de Volkskrant: ‘Nietzsche in tien vrolijke lessen’. Met daarin onder punt 5. ‘Dionysisch pessimisme’. Mijn aandacht is direct getrokken omdat Dionysos, god van de groei van de Aarde met een grote voorliefde voor de druiventros, mij zeer aanspreekt.
Dionysisch pessimisme weet ook wel dat het leven absurd en zinloos is, maar stelt dat de uitdaging voor de mens is het desondanks te omarmen en lief te hebben.
Dáár kan ik wat mee. Niet blijven hangen in pessimisme maar het accepteren. Niet doen alsof er niets aan de hand is, niet de weglachende optimist en al helemaal geen moralist zijn, maar pessimist. Een pessimist die de uitdaging aangaat het leven te omarmen en lief te hebben.
Anders gezegd: Maak er wat van voor jezelf. Deel dat. Leef waardig. Maak de wereld -desondanks- mooier via klein geluk.
Rob Franse, 23 februari 2018