Zou dat werken als personeelsadvertentie? Ik betwijfel het. Er is namelijk iets heel merkwaardigs aan de hand. Inmiddels weet iedere werkgever dat 60-plussers een kans hebben van minder dan 2% om aan het werk te komen. Minder dan 2%! Wat gebeurt er dan in het hoofd van deze werkgevers? Wat gebeurt er in hun onderbewustzijn? Waarschijnlijk iets als ’60-plussers moeten dus heel erg blij zijn wanneer ik ze überhaupt aan zou willen nemen op welke basis dan ook en voor welke vergoeding dan ook’.
Ik word er stil van. Zou het waar zijn wat ik hier opschrijf? Er gebeuren gekkere dingen in het leven. En zeker in het leven van werkgevers die al te vaak vermorzelt worden door rendementsdenken. Ontmenselijking van management en organisatie systemen schreef Evert Starink onlangs. En toenemende nadruk op meetbaarheid, targets en processen.
Ik zie plotseling die werkgever voor me. ‘Gratis 60-plussers? Zouden die wel in m’n systeem passen? Zouden ze me niet meer tijd kosten dan wat ze me opleveren? En wat voor effect hebben ze op m’n totale systeem en de mensen die ik daar in heb weten te persen?’. De werkgever mijmert op een verloren moment nog eens wat door. ’60-Plussers zijn mensen zoals mijn ouders. Die zouden toch helemaal niet in mijn systeem moeten willen werken? Die hebben we daarnaast toch heel hard nodig om de boel thuis te laten functioneren? Wie past er dan op de kinderen? Wie doet die klusjes bij mij thuis dan?’
’s Avonds praat deze werkgever met een paar vrienden. Ze herkennen zijn overwegingen. Hebben er ook nog wat aan toe te voegen. Eentje wijst op de mantelzorg die veel 60-plussers leveren aan hun ouders; de stokoude grootouders van deze werkgevers. Een ander wijst op al het vrijwilligerswerk wat deze 60-plussers doen; veel musea, verenigingen, bibliotheken, zorginstellingen en wat al niet meer kunnen helemaal niet zonder ze. En wij hebben er echt geen tijd voor. Weer een ander wijst op zijn ouders die nog steeds moeten werken; ze zijn (nog) niet ontslagen maar misschien zou het beter zijn wanneer dat wel gebeurde. Het is voor hen gewoon niet vol te houden, zeker niet wanneer je in het onderwijs, de zorg, of bijvoorbeeld defensie werkt.
Plotseling vraagt iemand zich af hoe het voor henzelf zou zijn op hun 60e. Er valt een lange stilte……….
Rob Franse, 4 oktober 2017