Onder druk zet je oogkleppen op

Je leest wel eens dat onder druk alles vloeibaar wordt. Nou, daar geloof ik niks van. Je hoort wel eens dat mensen onder druk het beste presteren. Hebben we het dan over echte druk?

Ik krijg steeds meer de indruk, zeker wanneer mensen al wat langer onder druk staan, dat onder druk de meeste mensen oogkleppen opzetten. Ongemerkt. Dat is ook best logisch en verklaarbaar. Je hebt al je energie nodig om je taken uit te voeren. Met nadruk vertel je jezelf dat er voor andere zaken geen tijd is. En hoe verzet je dan zo eenvoudig mogelijk een stapel werk? Door vanuit je gewoontes te werken. Laat er ook niemand aankomen met de opmerking “dat het misschien slim is om …..” Dat is het laatste waar je behoefte aan hebt. Een slimmerik.

Laten we de draai eens maken van de werksituatie naar de maatschappelijke situatie en naar jouw persoonlijke situatie:

  • Wanneer je te laat bent dan ga je harder rijden
  • Bij een geldtekort ga je proberen meer te verdienen
  • Wanneer de buren vervelend zijn dan wil je die buren weg hebben
  • Wanneer je (denkt) last van buitenlanders te hebben dan wil je die buitenlanders kwijt
  • Wanneer die spijker er niet in wil dan ga je harder slaan
  • ……….

Bij een steeds maar voortdurende druk neem je (dus) ook steeds minder tijd voor pauzes, even helemaal niets doen of introspectie. Je wordt meestal ook “bozig”. Zoekt steeds meer de oplossingen buiten jezelf.

Precies dat is er volgens mij aan de hand sinds het voorjaar van 2010. Nu al 6,5 jaar dus. Banen staan onder druk net als maatschappelijke posities, de betaling van je hypotheek, je pensioentoezeggingen, de zorg etc. etc. Velen maken zich niet alleen steeds meer zorgen maar worden ook steeds bozer. Ware je lid van een voetbalteam dan zou er al snel geroepen worden om “dan maar de beuk er in”, “haal een autoritaire trainer”, “koop nieuwe spelers” etc.

Hebben jullie al ergens gelezen “misschien moet ik het eens over een andere boeg gooien”? Nee he, daar heb je dan geen tijd voor. Net als voor goeie gesprekken met anders denkenden. Of het lezen van ideeën die jou misschien minder aanspreken.

Steeds krampachtiger houd jij vast aan je maatschappelijke denkbeelden, je geloof en je religie. Gelukkig vind je gelijkgestemden. Dat is tenminste iets. Samen dezelfde mening. Vooral niet luisterend naar andere meningen (wat je door de druk in je hoofd bovendien niet aankan). Freud zei het al: Wanneer zorg de overhand krijgt dan weigert de ratio. En wanneer de ratio stopt dan is er alleen nog maar gevoel. Wanneer dat gevoel “boos” is, dan is het ook echt boos omdat er geen ratio is om de boosheid te temperen.

Zo hebben we momenteel heel boze Britten (heel voor of heel tegen), heel boze Amerikanen (nog bozer voor of tegen) en steeds meer boze Nederlanders. Boze Nederlanders die onder druk staan.

Ik moet plotseling terugdenken aan m’n wijze oude opa en oma. Om de een of andere reden zagen ze m’n geploeter en zagen dat het steeds erger werd. Hoe ik verkrampter werd. En om de een of andere reden accepteerde ik het van hen wanneer ze me naar binnen haalden voor een kopje thee. Ze wezen me niet terecht, maar ze gaven mee een kopje thee met een koekje. En (!) meelevende rust en aandacht……….

Zouden al die mensen die op zoek zijn naar een sterke leider eigenlijk niet op zoek zijn naar zo’n opa en oma? Stomweg omdat je jezelf niet tot rust, meelevendheid en goed luisteren kunt dwingen?

In m’n drukte van vandaag gaat m’n echtgenote straks roepen “Neem je ook even pauze? Gewoon even lopen? Misschien een biertje”. Tsja, dat geluk heb ik dan.

 

Rob Franse, 30 november 2016

Het kerstverhaal 2016?

Nog precies een maand en dan is het 24 december. Kerstavond dus. Nou ben ik niet-gelovig opgevoed, maar heb ik wel meegekregen dat het een moment van “vrede op aarde” is.

Ik zal het nog een keer zeggen: “Vrede op aarde”.

Ik weet nu al dat ons dat prima gaat lukken, in de huiselijke kring. Er is zelfs een vlotte kans dat het gezellig wordt. En natuurlijk is er weer overvloedig te eten en te drinken. Gordijnen zijn er om dicht te doen zodat we de buitenwereld lekker even laten voor wat het is.

En toch……..

Wordt het wel een kerst om de gordijnen te sluiten? Onszelf in te sluiten? Anderen buiten te sluiten? Ten dele is het natuurlijk heel verstandig om eventjes samen op jezelf te zijn. We hebben weer geld gestopt in de Leger des Heils pot dus we kunnen weer met goed fatsoen schransen en brassen.

Misschien wel voor het laatst vlees tijdens kerst? En groente uit gebieden waar ze eigenlijk te weinig water hebben? Ik las onlangs dat het overgrote deel van ons water besteed wordt aan de voedselketen. Dat veel van ons voedsel “van elders” komt. Waar ze te weinig water hebben. Dat het veel beter zou zijn wanneer we minder vlees zouden eten en meer groente van het seizoen uit eigen land. Vervolgens las ik over Spitsbergen. Het is daar al dagenlang warmer dan ooit en het regent pijpenstelen. Het vriest er dus niet eens. In november.

Of heb ik het fout gelezen? Ben ik niet kritisch genoeg? Moet ik meer naar Trump luisteren die zegt dat dit soort berichten valse meldingen zijn vanuit China?

Moet ik aanstaande kerst gewoon genieten van een uitbundige kerst a la de Trumpjes, met dank voor de gestegen aandelenkoersen? Met dank voor de dalende Euro?  Niet meer zingen over kerstbomen maar over dollars? De economie aanjagen met veel te dure cadeau’s?

Je leest het goed: Ik ben in vertwijfeling. Ik ben flink in vertwijfeling. En dan moet m’n grootste uitdaging nog komen: Het schrijven van een echt prikkelend kerstverhaal.

Daarom stomweg een oproep aan jullie: Op wat voor kerstverhaal zitten jullie te wachten? Wat zou je graag met de kerstdagen willen lezen of horen? Of hebben jullie misschien een verhaal voor mij?

Ik hoor het graag!

 

Dank en Groet!

Rob Franse, 24 november 2016