Nú is daar hét moment voor. Waarom? Omdat er wat veel ellende over ons uitgestort wordt. Omdat er onzekerheid en zelfs angst is voor de toekomst. En vooral omdat het erg onverstandig is om niet te genieten van al het mooie wat deze wereld te bieden heeft.
Waarom ik daar juist nu over begin? Omdat de laatste weken niet zo makkelijk waren, zowel qua ellende in de wereld als in privé. En juist in zo’n periode ben ik me meer bewust van de echt mooie momenten in het leven.
Zo was het roken van de nieuwe Valentino Robusto van Olifant bij het laatste glas van de St George St Emillion 2004 een genot. Nick had gelijk toen hij mij het kistje verkocht met de woorden “dit is echt een sigaar voor jou”.
De maaltijd die we als gezin genoten in het restaurant van mijn nicht in Wageningen was verrassend, erg lekker en oergezellig. Tijd voor elkaar en tijd voor de smaken.
Het gezoem van de hommels die half klem zitten in de papavers die in alle kleuren onze tuin sieren wordt geresoneerd door de crêpe achtige blaadjes. Een trillend geluid van hommelgenot.
Een prachtig gesprek met een goede vriend over het belang van erkenning en waardering. En dat die waardering alles te maken heeft met werkelijke en oprechte aandacht en interesse.
Het gezang van Ierse supporters, niet alleen in het stadion maar ook in een metro waar ze getwtintigen een zeer vermoeide en een hen onbekend kind in slaap zingen.
Vrienden en vriendinnen die ons uitkiezen om hun verdriet te delen. En vrienden en vriendinnen die mijn verhaal kwamen aanhoren. “Gewoon” omdat het helpt om te verwerken.
Zo was het intieme afscheid van onze moeder ook een mooi en vooral een waardevol moment. Na 10 jaar (zware) dementie brak ze haar heup…. Hoe triest ook, het was goed zo.
Het leven heeft alles in zich. Diep verdriet en intens geluk. Grote zorgen en geweldige kansen. Het is nooit eerlijk verdeeld. De ene krijgt altijd meer dan de ander. Bij sommigen lijkt het geluk zich op te stapelen en bij anderen volgt de ene ellende de andere op.
Toch is er bijna iedere dag wel iets moois. Daarbij heb ik het geluk en het voorrecht om die gelukzalige hommel te zien. En er even bij stil te staan. Dat vermogen wens ik jou ook toe.
Rob Franse, 21 juni 2016
Dag Rob,
Wat een mooi verhaal.
Mvg,
Bert Carstens
Hoi Rob,
Wat een mooi stuk, ik beleefde mijn afgelopen familieweekend net zo. Warme familie, prachtige natuur en veel gelach lieten mij inzien dat het daarom draait.
Wilde er nog over schrijven maar zie dat jij het al goed verwoord hebt, bedankt daarvoor.
Groeten,
Tom