The king of the hill is niet wie jij denkt dat hij is.

Een korte inleiding:

Ik verwonder me en van daaruit zoek ik verdieping. Dat heeft me inmiddels gebracht bij het streven naar bildung met een( glim)lach, bestrijding van de kleinheid van geest en toepassing daarvan in het dagelijks leven.

Dat is verdraaid lastig omdat we altijd moeten kiezen tussen het vechten tegen, het ontwijken van of het (een beetje) meedoen met de draak. Waarbij de draak staat voor bureaucratie, overheid en “slechte” machthebbers (bij overheid, bedrijfsleven en verschillende soorten organisaties).

Het leven is fantastisch maar de wereld valt niet altijd mee. Een fantastische wereld leef je met je linker hersenhelft, je rechterhersenhelft en je “lijf”. In een prachtig evenwicht. Dat lukt natuurlijk niet altijd. Momenteel heeft de wereld het niet makkelijk doordat we in een overgangsperiode zitten waarbij de “welvaartsvooruitgang” die we zo lang hebben gekend een beetje stokt.

Op zo’n moment hoop je dat de verschillende overheden wijs zijn, de “bovenkant” van de maatschappij haar verantwoordelijkheid neemt (adel verplicht), de onderkant van de maatschappij niet ontspoort en het midden haar burgerschapszin behoudt.

 

Net als ik merken jullie dat niet alles wat ik hierboven in m’n inleiding schrijf helemaal goed gaat. De bovenkant, of een deel daar van, komt dagelijks behoorlijk negatief in het nieuws als zelfverrijker, de onderkant roept “daar heb ik toch recht op, er wordt niet naar me geluisterd en ik krijg geen erkenning” en de middengroep wordt daar tussenin platgedrukt.

Met mijn verkouden kop van afgelopen week is het moeilijk denken en kost het met name moeite om echt positief te denken. Totdat ik een documentaire zag over the king of the hill <Netflix, Chef’s Table, Season 1, part 2>. En dat begreep ik, zelfs met een wattenkop, meer dan goed. Aan het woord was Dan Barber. Chef van Blue Hill Restaurant in New York. 3 Michelin sterren. En een begenadigd wereldverbeteraar.

Zijn koken, of op andere manieren eten klaarmaken, is geheel gebaseerd op pure smaken. En om die pure smaken te krijgen praat hij met echte boeren met liefde voor het vak. Hij weet deze boeren enorm te motiveren om op een ouderwetse manier vanzelfsprekende zaken als graan weer als graan te laten smaken. Met de inhoud van graan. En dat is niet alleen beter voor de smaak (en dus je humeur), het is ook beter voor je stofwisseling, het is beter voor de stofwisseling van het land, het is beter voor diversiteit (voor ons en voor het land) en het is een opmaat naar het evenwicht waar ik het in m’n inleiding al over had.

Sommigen van jullie weten dat ik verlost ben van m’n hevige pijnaanvallen nadat ik gestopt ben met het eten van tarwe (dat werkte binnen 48 uur…….). En inmiddels vraag ik me af of het om tarwe gaat of om ons huidige gemodificeerde tarwe.

Wanneer ik het op een rijtje zet dan zijn de gasten van Dan Barber gelukkig omdat ze goed voedsel eten (smaak en stofwisseling) en samen met Dan Barbers team in de juiste omgeving zitten. Links, rechts en lijf in een natuurlijk evenwicht……….

 

Vergelijk het eens met ons dagelijkse leven. Wat eten we. Welk deel van onzer hersenen gebruiken we. Wanneer. Hoe……

Vaak zit op de top van de berg, of apenrots zo je wilt, de grootste en sterkste aap. De winnaar van de ratrace is…….precies, de lelijkste en gemeenste rat……. En bovenop Blue Hill zit Dan Barber. Misschien een beetje een aap….maar dan wel een aap met een visie. Een aap die het juiste eten met ons deelt.

 

Nee, zelf heb ik nooit op die top gezeten. Ik ben zelfs het gevecht niet aangegaan. Ik was en ben het soort aap wat, enigszins vanuit de beschutting, zich “beter” waant. Die helemaal geen behoefte heeft aan die top. Die slim genoeg is om……

Maar verdorie, een aap die op déze manier “king of the hill” is, daar wil ik wel iets van leren. Ik ga verder met verwondering en verdieping. Benieuwd waar mij dat brengt.

 

Rob Franse, 5 februari 2016

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *