Het is zondag 13 december, borreltijd. Sinds een uurtje zijn huis en tuin geheel in kerstsfeer gebracht door mijn uiterst enthousiaste echtgenote. Afgelopen vrijdag zijn de laatste wijnen voor dit jaar afgeleverd. Sinds vanmiddag ligt alle wijn ook nog eens op de juiste temperatuur. De tuin is aan kant; het laatste blad is van het gazon en de paden afgehaald (nee, niet met een bladblazer, zoals aan mijn rug te merken is). En de plannen voor de kerstdagen zijn fraai! Dat wil ook zeggen dat we dit jaar voldoende tijd hebben tussen de verschillende bijeenkomsten door. Ja, dat is nieuw. Een goed voornemen wat al in 2015 gestalte krijgt.
Nieuwsgierig? Dat vind ik leuk. Nieuwsgierigheid is namelijk de prelude naar verwondering. En de eerste verwondering vindt plaats op de 21e. De dag die eigenlijk oudejaarsdag moet zijn. In angstige afwachting of dit inderdaad de kortste dag van het jaar zal zijn. En in de hoop dat het morgen alweer ietsjes langer licht zal zijn. En ja, ik heb goede hoop.
De 23e wordt een heel bijzondere. We gaan ouderwets met z’n vieren, vader-moeder-zoon-dochter, naar Jesus Christ de musical. En jawel, met in de hoofdrol Ted Neeley, de oorspronkelijke vertolker uit 1973. In Italië heeft hij het publiek op de banken gekregen! Nog steeds……
De 25e wordt de boel hier weer flink verbouwd om mijn schoonvader, met alles wat hij direct en indirect heeft voortgebracht, en wat daar inmiddels aan vast is blijven plakken, te ontvangen voor een uitgebreid kerstmaal. Een hert zal naar alle waarschijnlijkheid de hoofdrol krijgen.
En de 27e tenslotte hebben we een kerstlunch met een flink deel van mijn familie. Een kerstlunch is voor ons wat nieuws, dus dat is ook wel weer erg leuk.
En geloof me, de 3 “vrije” dagen tussendoor weten we ongetwijfeld te vullen met alles wat het leven mooi, leuk, lekker en aangenaam maakt. En met wie allemaal? Wij hebben altijd een extra bord en daar is al eens gebruik van gemaakt tijdens de kerstdagen (ofschoon we echt niet iedereen zo maar binnen laten, ha ha).
Een kerst dus in het teken van het (terugkerende) licht, lucht (tussen de bedrijven door) en mededogen. Ja ja, met kerst probeer ik met iedereen mededogen te hebben. En het begint met proberen nietwaar.
Maar wie weet, leggen we samen ook wel wat “puzzels”.
Gaat het historische klimaat akkoord het begin zijn van veel moois? Het is voor het eerst gelukt om 195 landen op één lijn te krijgen, wat uniek is en hoop biedt voor een aantal andere grote problemen. In ieder geval heeft misschien wel dé grootste uitdaging van onze tijd nu een gezamenlijke agenda. Misschien moet het team wat dit voor elkaar bokste, onder leiding van Laurent Fabius, nog maar wat “uitdagingen” aanpakken…..
Ik leef graag vanuit verwondering, met liefde, kracht en aandacht. Maar misschien moet ik daar wel wat aan toevoegen. Moet je nou leven als of iedere dag de laatste dag kan zijn? Of moet je juist leven alsof het leven nooit overgaat (mooi woord trouwens, overgaat) zodat je altijd weer plannen hebt en maakt voor de toekomst?
Waardigheid? Een ouderwets woord, maar het klinkt zo lekker. “Met waardigheid leven”. Met nadruk op leven. Ook interessant.
Waardigheid is ook een mooi haakje naar alle veranderingen die ook komend jaar, en versneld, over ons heen zullen komen. Of komt het niet over ons heen maar zijn we betrokken deelnemers? Gaat het dan alleen maar om STEM (= Science, Technology, Engineering, Mathematics) en connected zijn of krijgt de andere kant ook steeds meer inhoud? Dan heb ik het over creativiteit, ethiek, filosofie, cultuur en empathie….Een verbond tussen wetenschap, techniek, filosofie en cultuur.
Het verschil, naar mijn overtuiging, is dat het steeds meer om ménsen zal gaan. En steeds minder om organisaties. Een mens leeft een betekenisvol leven wanneer het verlangen om gevoed te worden door waarheid en rechtvaardigheid bevredigd wordt en je daar zelf aan bijdraagt.
Wellicht is dat een goede om mee af te sluiten:
Mijn wens, beste mensen, is dat jullie meer mens worden, net als de mensen om jullie heen. En dat jullie steeds meer ervaren dat je handelt als mens en als mens behandeld wordt. Ik wens jullie dus, aan alle kanten, een mooi menselijk 2016 toe. Met tijd.
Rob Franse, 16 december 2015