Maand: november 2015

 

Een pikzwarte bladzijde. En vooral voor de slachtoffers en hun nabestaanden. De volstrekte willekeur en het meedogenloze optreden verbijsteren.

Ik vrees met grote vreze voor de nabije toekomst. Niet alleen vrees ik voor een herhaling, maar ik vrees ook de reacties, de toenemende tegenstellingen, het niet komen tot een werkzame aanpak en het verlies van vertrouwen.

We zullen ons, als Europa, opnieuw moeten uitvinden. Of beter gezegd: Werkelijk doen wat we ooit met elkaar hebben afgesproken!

Want wat hebben we ooit afgesproken?

1. Tijdens de Franse Revolutie is afgesproken: Vrijheid, gelijkheid en broederschap
2. Bij de oprichting van de EU is afgesproken: Burgerzin, gelijkheid, solidariteit, vrijheid, vrede en democratie
3. Met iedereen in leidinggevende posities, politiek, (semi-)overheid, niet commerciële organisaties en bedrijfsleven is afgesproken: Voer je taken goed uit en houd je aan de wet

 

Wat is voor iederéén van essentieel belang? (aldus neurowetenschapper David Rock):

1. Status
2. Zekerheid
3. Autonomie
4. Er bij horen
5. Eerlijkheid

 

Hoe bestuur je, regeer je of leidt je een democratische natie?

• Met kracht

En als dat niet lukt?

• Met (juist uitgevoerde) macht

 

En doen we dat? NEEN, dat doen we helemaal niet. We hebben er een zooitje van gemaakt. Waarbij de maatschappelijke elite een belabberd voorbeeld geeft (Volkswagen, de banken, KPMG, EU bijeenkomsten, eigen belang, zwaar aanzettende media, liegende politici, zelfverrijking bij veel topfunctionarissen,………). Waarbij wij allemaal “vrijheid” hebben vertaald in “Ik bepaal zelf wel wat goed voor mij is”. Waarbij wij machthebbers in Noord-Afrika en het Midden-Oosten hebben weggestuurd en “onze democratische ideeën” willekeurig hebben uitgestrooid over mensen die daar totaal niet op zaten te wachten. Waarbij wij zeggen tegen zeer veel migranten “kom maar”, maar ze vervolgens in hun sop laten gaar koken zonder gelijke kansen. Waarbij wij zelf gewoon niet meer staan voor en invulling geven aan onze waarden van de Franse Revolutie en de EU.

Wij (!!!) hebben de verplichting naar onszelf, naar onze kinderen en naar de zwakkeren in de samenleving om onze eigen waarden uit te dragen en te beschermen. En we doen het gewoon niet (voldoende).

Daarmee lopen we willens en wetens het risico dat groepen in deze maatschappij, vooral jonge, arme, kansloze mannen, in de armen vallen van gewetenloze schoften!

Iedereen (!!!), overheden, migranten, jij en ik zullen ons aan de afspraken moeten houden. En de maatschappij weer zo moeten inrichten dat er voor iedereen een reëel uitzicht is op status, erkenning, autonomie, er bij horen en eerlijkheid.

We hebben geen verbindend geloof nodig. We hoeven niet altijd alles zelf te bepalen. We hoeven niet altijd overal onze zin in te krijgen.  Wij moeten ons aan onze eigen regels houden. Voorbeeldgedrag tonen. Geen haat zaaien. Niet polariseren. Niet elkaar aanvallen over elkaars geloof.

Wat wij wel moeten (!) is de kracht tonen om ons te houden aan onze eigen waarden en normen. En daar vervolgens (…..) anderen ook aan te houden. In die volgorde.

Onze kracht is dat we geloven (….) in onze waarden, normen en regels. En er naar handelen. Volledig. En dus ook handhaven!

Ik wens een ieder die kracht toe!

 

Rob Franse, 14 november 2015

 

Helaas. En het geldt natuurlijk niet voor iedereen maar toch……

Of ik dat erg vind? Ja. Waarom ik dat erg vind? Omdat ze doen alsof ze een objectieve journalist zijn of een betrokken politicus. En ik helaas tot de slotsom moet komen dat echt nergens een objectief beeld te vinden is van het dagelijkse nieuws.

Hoe ik tot die mening kom? Wel, ik heb gedurende een halfjaar intensief het nieuws gevolgd via NOS.nl, NU.nl, het AD, de NRC, de Volkskrant, Elsevier, het FD, De Correspondent en The Optimist Daily. Naast flink wat achtergrondinformatie uit andere bronnen. En ja, dat is een opgave en kost veel tijd. Maar het is wel erg interessant om te doen.

De meest opvallende zaken?

• “We” zijn bang om zaken te missen. En dan vooral zaken als “tank rijdt over personenauto”, “Sesamstraat wordt om zeep geholpen”, “Gordon aangereden op vakantieadres” en “we zijn uit de recessie”.
• Daar spelen de verkopers (journalisten) op in. Lekker snel, uit z’n verband gerukt, bij voorkeur gechargeerd weggezet en getrokken richting de schandaal sfeer. Met een dubieus maar lekker bekkend cijfer uit een of ander uit z’n verband gerukt onderzoek
• Wanneer een bericht al iets genuanceerder is, dan lees je dat pas op pagina 36 in een heel klein kolommetje. Maar dan is de sfeer al gezet!
• Politici passen zich hier feilloos op aan. Vooral je kop niet boven het maaiveld uit steken, eerst kijken wat willekeurige onderzoeken beweren over wat kiezers vinden, je mening verpakken in maximaal 144 tekens en vooral zonder een achterliggend idee.

Zijn er dan geen goeie of heel goeie artikelen? Jazeker wel. Maar dat zijn bijna uitsluitend wat grotere artikelen, meestal verstopt in een bijlage. Artikelen waarvoor we geen tijd willen maken. En: Ze gaan zelden tot nooit over het dagelijkse nieuws. Wie die artikelen plaatsen? Wel, eigenlijk alle bovengenoemde media wel. De ene keer doet de één het beter, de andere keer de ander.

Hoe nu verder?

Wel, ik lees inmiddels kritischer. Veel kritischer. En ik sla vooral heel veel dagelijks nieuws over. Meestal is het niet meer dan waan van de dag. Een mooi voorbeeld zijn discussies over nieuwe wetten. Veelal breed uitgemeten, waarbij een enkele groep die het slecht treft op de voorgrond gezet wordt. En wanneer de wet eenmaal definitief door de kamers is dan valt daar, wederom pas op pagina 36, slechts summier iets over te lezen (in het beste geval).

Wat ik jou zou adviseren? Hoe en wat moet je lezen? Wees kritisch, beperk je en lees achtergronden en grote denkers. Helaas ken ik geen enkel medium wat dagelijks nieuws objectief brengt……………………..

En ik ben lid geworden van Nexus, de club van Rob Riemen. Om beter te leren denken; met meer achtergrond en kennis. Nexus betekent trouwens verbinding. En dan vooral verbinding op de gebieden “Bildung” en “Cultura Amici”. Dat laatste betekent bewerking van de geest.

Of ik een suggestie heb op welke politicus je moet stemmen? Neen, gewoon omdat ik het niet meer weet. Ik hoor, althans in de politiek, niemand meer met grote ideeën. En dat vind ik logisch. Wat moet je heden ten dage als grote denker in de politiek? In het beste geval wordt je door de media genegeerd.

 

Moet je mijn artikelen dan wel lezen? Ik denk natuurlijk van wel. Niet omdat ze altijd objectief zijn. Of omdat ze door een groot denker zijn geschreven. Maar wel omdat ze oprecht en met (zelf)spot geschreven zijn. Vaak met een vleugje humor. Dat geldt zowel voor de belevende als voor de meer beschouwende artikelen. En ze prikkelen, naar ik hoop.

En wanneer je uitsluitend blije berichtjes in korte tekstjes wilt lezen dan kan dat inmiddels ook. Sinds kort heb ik een Facebook pagina: Robbert Franse (Blije Prikkels). Daarop probeer ik dagelijks iets te schrijven wat mij in ieder geval blij maakt op die dag. En ik hoop jou ook.

 

Rob Franse, 6 november 2015