40% minder empathie?

Hebben wij minder behoefte aan empathie? Ik betwijfel het. Ik lees er niets over. Wat ik wel heb gelezen: Het empathisch vermogen van studenten is in de laatste 30 jaar met 40% afgenomen en wel het sterkste vanaf het jaar 2000. Dat vertelt ons de University of Michigan na het samenvoegen van 72 onderzoeken. En dat vertelden ze al 5 jaar geleden. Hoe het nu is? Ik weet het niet. Ik verwacht niet dat het er beter op geworden is. De oorzaak: Volgens onderzoekers, maar hier zijn ze minder beslist over: De (informatie)technologie en met name social media. “De omstandigheden sinds vooral het jaar 2000 zijn zo veranderd, dat ons brein zich wellicht aan het aanpassen is”, aldus één van de onderzoeken.

Grappig dat ik dit juist nu lees. Onlangs scheef ik namelijk een artikel over het gebruik van de linker en rechterhersenhelft: https://prikkelsvoordegrijzemassa.wordpress.com/2015/10/13/welkom-in-de-nieuwe-wereld/  En een voorzichtig pleidooi om de rechterhersenhelft wat meer te gebruiken J.

Laten we eens aannemen dat de onderzoekers gelijk hebben. Dan gaan we nu even doorrekenen wat dit voor welke leeftijdsgroep betekent:

  • Het 1e onderzoek is van 30 jaar vóór 2010 onder studenten, waarvan ik de gemiddelde leeftijd maar even stel op 20 jaar oud
  • Dus de eerste onderzochte studenten zijn nu 55 jaar oud
  • En de laatste onderzochte studenten zijn nu 25 jaar oud. En die zouden dus, gemiddeld, 40% minder empathische vermogens hebben dan de groep die nu 55 jaar oud is
  • O ja, een vele politici en leidinggevenden zijn zo rond de 45 jaar oud? Ja, ik geloof het wel. En die hebben (dus) aanmerkelijk meer empathische vermogens dan de groep die nu 25 jaar oud is? Dat belooft dan nog wat.
  • Maar ja, politici en leidinggevenden zijn misschien wel A-typisch……. (Rutte ?)

Laten we eens aannemen dat de groep die 55 jaar of ouder is meer empathische vermogens heeft dan de leeftijdsgroepen die hier na komen (Trouwens: Deels hun eigen kinderen…..).

En stel nu eens dat je een 55-plusser bent die op zoek is naar werk, of advies wenst, of hulp nodig heeft, of bij de dokter komt, of………

Stel nu ook eens dat bijvoorbeeld iemand van 60 jaar oud graag een persoonlijk gesprek heeft met een empathisch mens en iemand van 35 graag geïnformeerd wordt, of een ander informeert, via sociale media…….

Tsja, dan zie ik toch plotseling allerlei mogelijkheden. En wanneer je die mogelijkheden niet gebruikt dan zie ik wel wat “onbegrip” ontstaan.

Elk nadeel heb z’n voordeel? En dus nieuwe uitdagingen?

 

Rob Franse, 25 oktober 2015

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *