Een duivelsmaal en andere ontmoetingen

Jaha, dat was weer een prachtige week. En vooral een week met prachtige ontmoetingen. Zo waren we achtereenvolgens in Soest (Caroline wilde nieuwe stenen kopen om nog meer te beeldhouwen) en Soesterberg (het nieuwe militaire museum is prachtig van opzet en de Dornier 24K, een watervliegtuig wat gebruikt werd in het oude Indië, trok met name onze aandacht). We zijn weer eens uit eten geweest in ons favoriete restaurant (we doen dat niet meer zo vaak als vroeger). Niet alleen voortreffelijk gegeten en gedronken maar ook fantastische gesprekken met oude bekenden en nieuwe onbekenden. Ach, dat het dan 3.15 uur wordt alvorens naar huis te gaan……

Mooie gesprekken met één van mijn broers over hoe verder. Hoeveel veiligheid wil een mens en hoeveel uitdaging? Mooie gesprekken met een vriendin die deze blog zo goed leest of begrijpt, dat ze ook het ongeschrevene kan lezen. Meerdere gesprekjes en mailwisselingen over André Klukhuhn; begin ik echt een beetje te begrijpen waarom mensen doen wat ze doen? Hoe we de facto als het echt moeilijk is nauwelijks gebruik maken van ons mensenbrein maar veelmeer geleefd worden door ons reptielenbrein?

Ik was op de receptie van een inmiddels oud collega die al 40 jaar bij ABN AMRO verzekeringen werkt. En wanneer de CEO dan zegt dat je soms wat erg kritisch bent, dan is het bewijs daadwerkelijk geleverd dat je er nog middenin staat. Natuurlijk nog even flink doorgepraat over wat klanttevredenheid nu werkelijk is. En dat menig bedrijf naarmate ze meer meten steeds verder van de werkelijke oplossing af komen te staan (Let op: Het gaat er uiteindelijk om hoe een klant iets via z’n gevoel ervaart. Maar dat vertel ik niet verder).

De kranten gaven aanleiding tot een prachtige mailwisseling met één van mijn betere vrienden. Het blijft verbijsterend hoe vaak we inmiddels Kafka 2.0 tegenkomen. Of het nu gaat over het UWV (lees de Volkskrant), of over de wachtlijsten in ziekenhuizen (lees de NRC), of over de financiële chaos in Amsterdam (wederom de Volkskrant)…. Het komt er steeds weer op neer dat we wel degelijk deskundigen hebben, maar dat we de beslissingen laten nemen door ondeskundigen (soms onder het motto dat je “het in andere dimensies moet zien”). Schiet toch op. Die andere dimensie heet meestal gewoon eigenbelang.

En dan hadden we nog een duivelsmaal. Dat was gisterenavond. Goede vrienden en mooie gesprekken. Onder andere over kijken zonder denken waardoor je echt kunt zien (snap je wel). Het duivelse element kwam uit de zee. Het achterste deel gebruikten we, gegaard in citroen, als een wat zurig voorgerecht. Het voorste deel werd gebakken en geserveerd in een dikke saffraan saus. En dan te bedenken dat de zeeduivel enkele tientallen jaren geleden werd beschouwd als bijvangst. En vaak werd weggegooid. Mee eens: Het is een vis met een grote bek en een lelijke kop; maar lekker!!

En zo hadden we nauwelijks last van de inmiddels intredende herfst. Het leven is een feest. Vier het!

 

Rob Franse, 5 september 2015