Gisteren sprak ik voor het eerst in lange tijd weer met Hans. Hans is de oprichter/eigenaar van het Bomencentrum in Baarn en het aldaar gelegen Groene Paviljoen. Wat helpt bij zo’n ontmoeting is dat wij beiden graag inhoudelijke gesprekken voeren, maar dan wel gewapend met sigaar en koffie of een biertje waarbij het geheel bij voorkeur omkleed is met klassieke jazz en een perfecte omgeving. Je snapt, binnen een minuut waren we vol in gesprek. Waar ik vertelde over mijn geweldige ervaringen in de na bankse periode kwam hij op de proppen met “ik ga je iets laten zien”.
Staande op het balkon van het Groene Paviljoen keken we uit op een grote zandkuil. Deze kuil was 2 dagen eerder gegraven door een enorme kraan met GPS en lasersturing om de fundamenten te leggen voor een fantastisch nieuw gebouw van glas in de sfeer van het einde van de 19e eeuw. Doelstelling: Naast het Groene Paviljoen ook een gebouw hebben waar je wat grotere groepen in kwijt kan dan 150 man maar met de blijvende uitstraling van “een open plek in het bos”. Ik keek met bewondering naar de tekeningen. Wat een fraai plan en wat een uitstraling. Onmiddellijk had ik 2 vragen: Wat doe je met alle mensen die willen parkeren en hoe houdt je het klimaat onder al dat glas goed op orde zonder een vermogen aan energiekosten kwijt te zijn.
Kijk, dan wordt Hans echt enthousiast. “Kom mee!”. Even later stonden wij op zijn nieuwe park-eerplaats. Hij was daar een paar jaar geleden al mee begonnen en heeft een 10-tal park-eerplaatsen gemaakt, alle omzoomd door steeds weer andere bomen in bijzondere vormen en steeds weer met een andere bestrating. Kortom: Al bij het parkeren doe je veel inspiratie op.
En dan het idee om het nieuwe “gebouw” qua klimaat aangenaam te houden, toch het gevoel te hebben buiten te zijn en minder energielasten te hebben dan bij een gewoon woonhuis. Eigenlijk heel simpel. Een open plek in het bos is altijd omzoomd door bomen. Nou, die heeft hij in overvloed. En speciaal voor dit doel heeft hij al voldoende bomen van 13 meter hoog. Deze worden aan 3 kanten van het gebouw gezet. Aan de noordkant blijft het open en kijk je over de vijver heen naar het Groene Paviljoen. Misschien vertel ik de volgende keer wel wat over deze speciale bomen.
Staande op de rand van de bouwput, gelukkig is de grond van stevig zand, valt het op dat het uitzicht niet alleen prachtig is, maar dat alle maatverhoudingen kloppen. Alsof de natuur met nadruk de gulden snede toepast (met een beetje hulp van Hans).
Ja, zegt Hans, en in juni 2016 is het af! We gaan terug naar zijn kantoor, ontwijken z’n pauwen en parelhoenders die vrij rondlopen, en zetten ons tevreden aan een bescheiden biertje. Ik kan niet wachten om de volgende stap te mogen aanschouwen. Natuurlijk begeleid door het enthousiaste commentaar van Hans.
Tsja, dat is toch iets anders dan mijn veranda……
Rob Franse, 11 september 2015