We gaan alle kanten tegelijk op! En vaak tegengesteld…..

Komkommertijd? Niets daar van. Er gebeurt heel veel tegelijkertijd. En we schieten alle kanten op. Vaak met vreemde tegenstellingen. Ik zal er een paar noemen:

Heel Europa voert de druk bij Griekenland op om financieel economisch nu (!) te hervormen. Maar waar blijft de druk van Griekenland en Italië naar de rest van Europa wanneer het over vluchtelingen gaat?

De huizenprijzen blijven stijgen…Maar begrijp ik nu goed dat dit heel  lokaal en in heel specifieke prijsklassen plaats vindt? Dus appartementen in Amsterdam, wat kraakt onder het toerisme, worden tot 20% overboden en op ruime huizen met ruime tuinen in een rustige omgevingen (zelfs dicht bij de randstad) wordt geen bod gedaan?

Beurzen, en niet alleen de aandelen beurzen, schieten alle kanten op. Gaat het hier om zoekers naar nieuw kapitaal en pensioenbeleggers of om pure speculatie?

De medische mogelijkheden om patiënten technisch te helpen groeien exponentieel. Fantastisch. Maar waarom verzorgen we herstellende patiënten bijna niet meer? En betalen we de verzorgers “bescheiden”?

Waarom zijn er slechts 100.000 vacatures en vallen er nog steeds heel veel ontslagen terwijl vele werkenden het heel veel te druk hebben?

Ruim 600.000 werklozen? Waarschijnlijk zijn het er eerder 1,2 miljoen. Gelukkig lijken er door regeringsbeleid zo’n 40.000 vacatures bij te komen. Is dat mooi?

Hoe kan het dat we in ons onderwijs 1 op de 6 kinderen “afstempelen”? En dat gelijktijdig veel talent niet tot wasdom komt?

Hoe kan het dat we 5 miljard Euro gaan verdelen onder de mensen die toch al werk hebben? Dat zijn nu juist mensen die meer behoefte aan extra tijd hebben; meer dan aan geld. Bovendien: We hebben geen 5 miljard over; we hebben “minder tekort”.

En dichter bij huis:

Ik was helemaal blij met een vriend die goed herstelde van onze meest gevreesde ziekte. En 2 weken later overlijdt mijn buurvrouw aan diezelfde ziekte. Ze was exact even oud als ik……

Waar haar man diep verdriet heeft, is een andere buurman in de wolken met de geboorte van zijn derde dochter. In precies dezelfde week.

Waar de meeste vogels met de hitte van vorige week helemaal stil waren, zaten  5 staartmezen precies op die bladeren van de struik, die door mijn tuinsproeier nog net geraakt werden. Piepend van genot.

Waar ik met volle teugen geniet op een beschaduwde plek in m’n prachtige achtertuin zie ik op een foto in de krant een Griek van mijn leeftijd bijna huilend op straat zitten vlak bij een lege geldautomaat.

………Ja, ik weet het, zo zit het leven in elkaar………..

Maar toch staat mij bij dat we nog niet zo heel lang geleden echt komkommertijd hadden. Het ging over verpozing in de warmte van de vakantiemaanden, over de Tour de France, over ijsverkoop en over de belevingen van tante Truus op de camping.

Komkommers, je zou er bijna een artikel aan wijden.  Misschien later deze zomer? Ik ben zo bang van niet. Kamers worden teruggeroepen van reces, mobile media houden ons non stop op de hoogte van al het wel en vooral al het wee. Verveeld, loom en vooral zorgeloos rondhangen is er niet meer bij. De media zullen ons altijd en overal, bij voorkeur schreeuwend, op de hoogte houden. En anders houden we elkaar wel van minuut tot minuut op de hoogte.

Plotseling verlang ik naar een heel verveelde zomer waarin er echt niets te doen is. Een beetje staren, een beetje mijmeren…. Hooguit onderbroken door een enkele ansichtkaart. Mooi, want uit die verveling ontstaat creatie.

Ik wens jullie dan ook veel komkommers toe!

Rob Franse, 9 juli 2015

 

Help eens denken! De draak blijft maar groeien…….

Het eerste artikel over de draak (het geheel van alle regels en onze overheid) verscheen op 28 juni onder de titel “Help!, De draak is te groot!”.

Met verbijstering las ik dat de Jeugdbescherming en de Raad voor Strafrechtstoepassing de minister adviseren om de wet zo aan te passen dat de rechter het recht krijgt om het ongeboren kind (!) onder toezicht te plaatsen wanneer de moeder rookt of drinkt.

Pardon??

Ja, die wet is natuurlijk bedoeld voor probleemgevallen………..

Weet je wat een probleemgeval is?

Iedere droeftoeter en elke sufkut die denkt dat je met wet en regelgeving dit soort “problemen” oplost!

Op die manier gaan we dezelfde kant op als de drama’s rond overblijfouders. Wanneer een kind heden ten dage op het schoolplein struikelt dan staat menig ouderpaar de volgende dag op de stoep met een advocaat in de arm om schoolleiding, schoolbestuur en overblijfouder strafrechtelijk te vervolgen voor een kapotte broek, één schrammetje en 3 vlokken straatvuil, die niet alleen onbehandeld zijn gebleven, maar ook nog eens zonder het raadplegen van röntgenfoto’s en een medisch specialist gewoon voorzien zijn van een pleister.  En dat is nog maar één probleem van de overblijfouders, naast alle regels over aansprakelijkheid en fiscale belastbaarheid.

Mijn wederhelft was nog niet zo lang geleden overblijfmoeder. Stelregel was: Het leven is vallen en opstaan. Dus als je valt, gewoon weer opstaan. En een kind wat daarbij gewoon huilt heeft dus niets ernstigs. Even kijken, knuffel (wat tegenwoordig ook al verdacht is) en gewoon verder spelen.

De ouders, die de aansprakelijkheid elders leggen dan bij zichzelf en hun kind, zijn daardoor zo geënthousiasmeerd dat ze al bij voorbaat de sportclub en de middelbare school aansprakelijk gaan stellen voor het geval hun prinsje of prinsesje niet zowel sportheld, professor en TV-persoonlijkheid tegelijk wordt.

Een jonge Duitse moeder van een kind van bijna een jaar oud maakte “het beschermen” nog bonter, door een paar kinderen op een speelplaats van tussen de 3 en 8 jaar oud, die te weinig rekening hielden met de veiligheid van haar kind,  te bespuiten met pepperspray……………….

Leven, samen leven en laten leven. Zonder al die regels graag. Al die regels maken de draak steeds groter en groter. We worden steeds meer knechtjes en slaafjes van die draak.

Over draken gesproken; ik las een aantal interviews met Grieken met heel verschillende achtergronden. En wat daar in opvalt is dat ze helemaal niet zo bezig zijn met een referendum. Ze zijn vooral bezig met “Of we nu ja of nee stemmen, of we straks wel of geen Euroland zijn, we zullen eerst eens zelf orde op zaken moeten stellen. Te beginnen met onze eigen regering”.

Kijk, dan snap je in ieder geval wie de draak is.

Misschien dat de oplossing voor het bevechten van de draak dus wel (weer) uit Griekenland komt. De historie herhaalt zich dan. En dan kunnen we weer van de Grieken leren. Socrates, Plato en Aristoteles waren ook Grieken tenslotte.

Rob Franse, 3 juli 2015