Zittend achter mijn bureau, lekker klooiend in m’n voortuin of een rondje lopend rond ons plantsoen, ik kom ze de laatste maanden meer en meer tegen: Vrije uitloop kinderen!
De globale leeftijd ligt denk ik tussen 3 en 15. Het fietst (soms pas sinds een paar weken), het bouwt hutten (en soms gewoon een verscholen plek), het sleept opblaasboten mee naar de vijver bij het volgende plantsoen. En opvallend, ze zijn lekker bezig. Met elkaar. Zonder ouders.
Ze zijn trouwens niet alleen zonder ouders, ze zijn ook zonder mobiele devices. Ze beleven de wereld zoals je als kind een leven leeft. Veel ondernemingslust. Spelletjes met regels die zich aanpassen. Altijd met eentje die een voorstel doet om het anders te doen. Een voetbal die voor alles te gebruiken is. Shirtjes die gebruikt worden als doelpalen. In een boom hangt een gerafeld touw. Meestal ligt of staat er ergens, vaak al dagen lang, een vergeten kindervoertuig.
Het is met veel kinderen net als met honden en katten. Je voed ze op in hun jongste jaren en daarna gaat het vooral goed wanneer je ze zelf laat ontdekken. Gaat dat dan altijd goed? Nee, natuurlijk niet. Maar beter is het om te zeggen dat het meestal heel goed gaat!
Zouden ze al een idee hebben over wat ze straks gaan doen? Wat voor school? Wat voor vervolgopleiding? Wat voor werk? Gaan ze dat zelf bedenken of uitvinden? Zullen het “goede” mensen worden?
Waarom spelen ze eigenlijk zo vaak zonder ouders? Of zonder grootouders? Hebben die geen tijd voor ze? Of geen interesse? Moeten ze geen bijles krijgen in iets? Moeten ze niet naar een clubje? Muziek maken? Sporten?
Ik kijk nu met meer interesse. Ik zie dat het vanzelf gaat en vanzelfsprekend is. Alle kinderen weten perfect hun eigen huis, hun veiligheid, hun rust te vinden. Ouders en grootouders weten dat de kinderen de weg weten. Wellicht hun eigen weg……….. Vertrouwen, alom.
Misschien moeten we helemaal niet nadenken over het waarom. En over straks. Misschien moeten we vooral niet te veel sturen. Wellicht nemen deze kinderen dit gedrag als vanzelfsprekend mee in hun eigen gedrag later en in het gedrag van hun omgeving. Wellicht in het gedrag van hun kinderen.
Plotseling, in de laatste maanden, stroomt de wijk vol met jonge gezinnen. Nieuwe geboortes. Jonge hondjes. Een fraaie mix tussen generaties.
Mooi.
Rob Franse, 14 juli 2015